Ανομοιομορφία στίχων

Όταν ξημερώνει είναι ωραία

Και αν έχεις και καλή παρέα

Τότε είσαι τυχερός.

Με χρώματα γεμίζει όλη η πλάση

Και με μουσικές

Που κανείς δεν θα ξεχάσει

Σαν μπερδευτούν με ήχους πόλεων, παρατάξεων

Και προγραμμάτων, συνηθειών, δικαιωμάτων

Ή άλλων σκοπών.

Αστικών, βιομηχανικών, πλασματικών.

Θυμάμαι μια ιστορία για μια κοινότητα

Χωρίς ανατολή ή δύση

Και ένιωσα, πράγματι το ένιωσα,

Σαν να βρισκόμουν μέσα εκεί.

Γιατί το νόημα της φυσικής επιλογής είχε τολμήσει να χαθεί

Για χάρη κέρδους και προσδοκίας

Και αυτοεκπληρωσης. Ή καλοφτιαγμένης ιστορίας;

Ιστορίες ζωής

Μες στην μέρα αυτή.

Και αντί να κοιτάξεις

Το ωραίο πρωί

Να βρεις την αλήθεια στην φύση,

Πράττεις παράξενα

Λες αφηγήσεις

Χωρίς τραγούδι,

Χωρίς χρώμα,

Χωρίς ευχή.

Πως είναι δυνατόν

Να μην τολμάς

Να αγαπήσεις;

Ακόμα μια μέρα

Ελπίζω να ζεις

Όπως νομίζεις

Όπως ποθείς.

Κι αν θες την παρέα

Όσων φθονείς,

Άλλαξε τον φθόνο, καντον

Ειλικρινή περιέργεια

Και μάθε.

Προϋπόθεση: και να θες και να μπορείς.

Και μια μέρα, όταν θα εχεις βρει τον καλύτερο εαυτό σου έλα να χαζεψουμε μαζί τα χρώματα και να ακούσουμε τα τραγούδια της φύσης.

Ίσως τότε να μάθουμε να επικοινωνούμε ουσιαστικά.

Ουσιαστικότερα, τουλάχιστον.

Να, βλέπεις; Μέσα σε κλίμα απογοήτευσης

Αργοφθίνει το τραγούδι μου

Και περιμένει

Ελευθερία σκέψεων και αισθημάτων

Για να αρχίσει ξανά.

Κοιτώ τα πτηνά

Αρχίζει μια μέρα

Κι αλλάζω ξανά

Όπως αυτά.