Μαχαίρι, κουτάλι, πηρούνι

Όταν ήμουν μικρή με προβλημάτιζε πολύ ένα θέμα απλό και καθημερινό. Το πώς να τοποθετώ τα μαχαίρια στην θήκη αφότου τα πλύνω.

Βλέπεις, στο ένα σπίτι μου έλεγαν να τα βάζω πάντα με το αιχμηρό μέρος προς τα κάτω, μην τυχόν και περάσει κανείς, εκτιναχθεί το μαχαίρι από τη θέση του και τον τραυματίσει, ενώ στο άλλο έλεγαν να τα τοποθετώ με το κοφτερό σημείο προς τα πάνω, για να μην πιάσει μικρόβια από την θήκη.

Είχαν δίκιο και στις δύο περιπτώσεις. Μερικές φορές ξεχνιόμουν και εφάρμοζα στο ένα μέρος την τεχνική του άλλου.

Κάθε σπίτι, βλέπεις, έχει κανόνες σύμφωνα με τις φοβίες του κάθε σπιτονοικοκύρη και, αν τυχόν ξεχάσεις... Σε μαλώνουν!

Τις έτρωγα λοιπόν τις μικροκατσάδες μου αν και δεν με ενοχλούσε τόσο αυτό όσο ο προβληματισμός: τελικά θα μου πει κανείς τι να κάνω με το μαχαίρι; Όρθιο ή αναποδογυρισμένο;

Μου πήρε πολλά χρόνια μέχρι να τολμήσω να το βάλω απλά πάνω στην επιφάνεια του πάγκου και άλλα τόσα για να κοιτάξω στα μάτια τον κάθε σπιτονοικοκύρη και να πω ότι Αυτή είναι η δική μου τεχνική. Αφήτε με, ένα μαχαίρι είναι, που να είχατε να κάνετε και με αληθινά προβλήματα!

Και έτσι, ησύχασα.