Πίστα αυτοεκπλήρωσης

Και να που έφτασε η μέρα και περάσαμε, είτε μαζί είτε χώρια, στην πίστα της αυτοεκπλήρωσης.

Κάθε παίκτης κατάφερνε αυτό που ήθελε, αυτό που οι φυσικές του τάσεις και αλλαγές που συνέβαιναν πάντα μέσω της φυσικής επιλογής, τον ωθούσαν να κατακτήσει.

Υπήρχε, ωστόσο, ένα εμπόδιο: δεν χαίρονταν πάντα όλοι με την χαρά του.

Κάποιες φορές, κάποιοι παίκτες που δεν είχαν ακολουθήσει τις κλίσεις τουε, ώστε να νιώθουν ευτυχείς και ελεύθεροι, έλεγαν την χαρά του λειψή.

Εκείνος λυπόταν με τα λόγια τους και μετά έλεγαν ότι ήταν λυπημένος γιατί δεν είχε κατακτήσει τον σκοπό του.

Είναι σπουδαίο να εκπληρώνει ο κάθε παίκτης όσα θέλει χωρίς να βλάπτει κανέναν. Μα ακόμα πιο σπουδαίο είναι να μην συναντά εμπόδια στις αδυναμίες των άλλων παικτών να κατανοήσουν την ξεχωριστή φύση του.

Έμαθα πως ευτυχία είναι η αποδοχή και μετά η εκπλήρωση.

Για να γίνεις αποδεκτός δεν αλλάζεις τους στόχους σου, απλά φτιάχνεις την συμπεριφορά σου.

Για να εκπληρώσεις, δεν χρειάζεται να είσαι συνεχώς και μόνιμα ευτυχισμένος.

Οι συμπράξεις μου έμαθαν πως έχει ιδιαίτερη σημασία να μοιραζόμαστε ως παίκτες τους σκοπούς μας, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργούμε νέους πόρους, κοινούς.

Αλλά αν τύχει και πέσουμε σε πίστες στις οποίες επικρατεί για παράδειγμα ο ναρκισσισμός ή το κόμπλεξ κατωτερότητας ή και ο φθόνος, τότε, δεν υπάρχουν κοινοί πόροι.

Επενδύουμε χωρίς να κερδίζουμε.

Και η εξέλιξη, μέσω της αγάπης, είναι από την φύση της μια μορφή κέρδους.

Για αυτό πολλοί παίκτες ελίσσονται από πίστα σε πίστα, για να βρουν, όχι μόνο σκοπούς, αλλά και γνήσια, αυτοεκπληρούμενη κατανόηση, σεβασμό, αγάπη.

Τότε, ίσως, να ευτυχήσουν.

Διαφορετικά, απλώς θα έχουν κερδίσει, λόγω των σκοπών που προανέφερα.

Αλλά, αν κάτι με δίδαξε αυτό το παιχνίδι, είναι πως έχει πλάκα να κερδίζεις με παρέα, όχι μόνος.

Προϋπόθεση για αυτό είναι και η παρέα να καταλαβαίνει εσένα, όχι μόνο εσύ εκείνη.

Έτσι, ή γνωριζόμαστε και φτιάχνουμε ομάδες, ή δεν γνωριζόμαστε και κάνουμε πόλεμο.

Και μετά, το κόστος είναι μεγάλο για όλους, είτε κατέκτησαν σκοπούς είτε όχι.

Εν ολίγοις, αν κάποιοι φθείρουν το παιχνίδι, τότε όλοι χάνουν.

Αλλά δεν μπορούν και να κάνουν κάτι πέραν του να συνεχίσουν να αλλάζουν με σκοπό το να γίνει μια μέρα το παιχνίδι αυτό υγιές.

Αναρωτιέμαι αν υπήρξαν παίκτες που να θέλησαν πραγματικά την ειρήνη, όσο αρχίζω το παιχνίδι, για μια φορά ακόμα, από την αρχή, σε νέες διαστάσεις, σε νέες συχνότητες και περιστάσεις

Το παιχνίδι το είπαν Ζωή. Μπορεί και να ήταν τυχαίο.