Dumb Greeks! Saint, Hagia, ή απλώς Αγιά; Το τσαλακώνω, όπως και να έχει.

Ανέβασαν, λοιπόν, σε μια ομάδα κάπου στα social media, μια φωτογραφία με την Αγία Σοφία, την εκκλησία, με την λεζάντα "Istanbul".

Έχω την τύχη να γνωρίζω ότι πλέον η τοποθεσία λέγεται έτσι και έχω επίγνωση ότι δεν θα αποφασίσω εγώ αν και που ανήκει μια συγκεκριμένη περιοχή και ένα συγκεκριμένο κομμάτι της πολιτισμικής κληρονομιάς που στην τελική ανήκει σε όλους τους πολίτες του κόσμου.

Γράφω λοιπόν στα σχόλια "Is that Saint Sophia;" κάνοντας απλή μετάφραση και χωρίς να το σκεφτώ ιδιαιτέρως αν το επίθετο saint ταιριάζει σε μια τέτοια περίπτωση. Μου αρέσει όμως να ρωτάω και ακόμα περισσότερο μου αρέσει να κάνω λάθη για να μαθαίνω και κάτι νέο κάθε μέρα.

Ένας τύπος μου γράφει από κάτω: "it is Hagia Sofia" και "you are under educated. Dumb Greek". 

Πρώτα τον προκάλεσα να σκεφτεί τι πάει να πει να είναι κανείς ουσιαστικά μορφωμένος, το να ξέρει να είναι ευγενικός και πρότυπο ή το να κολλάει στα λόγια.

Συνέχιζε δυναμικά τις προσβολές, έτσι του είπα να το κοιτάξει λίγο το θέμα, να διερωτηθεί αν ο ίδιος είναι αρκετά μορφωμένος, με την λογική της προσβολής συνδυασμένης με γνώση ή της ευγένειας συνδυασμένης με λάθη.

Έχω και πάλι την τύχη αυτόν τον καιρό να ασχολούμαι με ζητήματα εκμάθησης γλωσσών ως δεύτερων ή νέων και να βλέπω τέτοια λάθη, λεκτικά, που γίνονται λόγω απλής μετάφρασης και δεν είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από απλή εξοικείωση με την νέα γλώσσα.

Κοιτάζω ένα γράμμα, ενός άραβα μαθητή που ξεδιπλώνει τα συναισθήματά του για το πιο όμορφο θέμα, για την αγάπη και σκέφτομαι ότι είναι άδικο που καλούμαι να βρω τα συντακτικά λάθη του αντί να προωθήσω αυτό το κείμενο να το διαβάσουν και άλλοι, μπας και εκπαιδευτούν λίγο ως προς την έκφραση συναισθημάτων και τον ουσιαστικό πολιτισμό.

Μετά θυμάμαι εκείνη τη δίγλωσση συμμαθήτρια που όλοι την έθαβαν όταν έκανε σε επίπεδο εργασίας και σπουδών ό,τι ονειρευόταν καθώς την είχαν για χαζή που δεν είχε πλούτο και ακρίβεια λεξιλογίου. Είχα την χαρά να έχω δουλέψει μαζί της, πάραυτα και να είδα ότι αυτή η κοπέλα είχε θέληση, αγάπη , ευγένεια, κατακτήσεις πολύ μεγαλύτερες από την ακρίβεια στην έκφραση και από την εθνική υπεροχή.

Μετά, είχα αναλαμπή.

Κάτσε ρε. Ποιος είπε ότι είναι Hagia Sofia;

Εμένα η γιαγιά μου την έλεγε πάντα

Αγιά Σοφιά!

Ενημέρωσα τον αγενή κύριο με την ρατσιστική προδιάθεση για το λάθος του και συνέχισα δυναμικά, με λίγη περισσότερη αυτογνωσία, μια ακόμα όμορφη μέρα, ως dumb greek ή αλλιώς ως ηλίθια Ελληνίδα.

Να ήταν ζήλεια, εμμονή, ή απλή άγνοια;

Ποιος ξέρει.

Δεν θα λύσουμε τα προβλήματα όλου του κόσμου εμείς, που τολμάμε να ρωτάμε και ας κάνουμε και λάθος. Ενώ μπορεί εν τέλει να είχαμε και δίκιο, τσαλακωνόμαστε χωρίς φόβο και αυτό δείχνει την μόρφωσή μας, μεταξύ άλλων.

Τσαλακώσου, λοιπόν, αυτό ήθελα να σου πω για σήμερα. Αλλιώς κινδυνεύεις να μην σκέφτεσαι κριτικά και να πετάς ρατσιστικά σχόλια από δω και από κει για πολλούς λόγους που θα σου πει λεπτομέρειες για αυτούς ένας καλός ειδικός.

Δεν είναι ψυχογενειες, είναι κοινωνική νόσος ναι και αυτή.

Με συγχωρείς που δεν έβαλα δύο κόμματα πιο πάνω αλλά δεν είχα διάθεση.

Και, ξέρεις, φίλε, όπως εμείς, έτσι και οι γλώσσες, αλλάζουν.

Σήμερα Αγιά Σοφιά, αύριο Istanbul, παραμεθαύριο Saint Sophia και του χρόνου απλώς μια εκκλησίτσα, κομμάτι μιας Ιστοριούλας που έγραψαν πολλοί αμόρφωτοι και ελάχιστοι σπουδαγμένοι.

Είναι εύκολο να γράφουμε σχόλια από τον καναπέ, να, δες με, το κάνω.

Αλλά δεν βρίζω κανέναν, απλά προβληματίζομαι.

Γίνεται ο κόσμος καλύτερος με το να γνωρίζουμε όσα αύριο θα αλλάξουν, ή με το να φερθούμε πολιτισμένα αλλάζοντας, τολμώντας, για την ακρίβεια, να αλλάξουμε; Εμάς.

Δεν θα την πω Hagia Sofia αν θες να σου πω τι θα κάνω.

Αγιά Σοφιά θα την λέω.

Και θα θεωρώ δείγμα υψίστης βλακείας τον νεολογισμό του κώλου.

Saint, Hagia, Αγιά;!

Ή απλά ένα μέρος ιστορικό στο παρελθόν του και στο παρόν του γύρω από το οποίο δεσπόζει ακόμα ο ανταγωνισμός του πολέμου;

Κοίτα πάνω, κοίτα κάτω του.

Κρίση. Δεν είναι πόλεμος;

Ανταγωνισμός άνευ αιτίας. Δεν είναι πόλεμος;

Ενδοοικογενειακή βία. Όχι;

Εγκλήματα καθημερινά.

Αποικίες.

Νομίζουμε ότι τα δεινά είναι μακριά και ότι το μέσο επιτυχίας μας είναι το να πούμε έναν όρο σωστά, όσο γύρω μας η βία πολεμάει τους απλούς ανθρώπους.

Αλλά, συχνά, συμφέρει κόσμο το να υπάρχει βία.

Έτσι εξελίσσονται οι αποικίες, συνήθως, όχι;

Αλλά εγώ μια dumb Greek είμαι, τι να σου πω, μπορεί να κάνω και λάθος.

Και αυτό είναι το προνόμιό μου.