Η φεγγαράδα της ταράτσας

ώριμη άνοιξη

Δεν ξέρω αν σου έτυχε ποτέ να μένεις σε μέρος όπου δεν υπάρχει πρόσβαση στην ταράτσα, αλλά είναι πραγματικά καταπιεστικό, αν αυτό συμβεί.

Το συγκεκριμένο σύστημα εφαρμόζεται κυρίως σε μεγάλες πόλεις, στις οποίες οι άνθρωποι φοβούνται μην τυχόν και μπει κανένας διαρρήκτης. Έτσι, δεν μπορείς να πας εσύ και να τους ζητήσεις πρόσβαση στην οροφή ή (μη χειρότερα!) στον κήπο.

Όταν έχεις ζήσει χωρίς ταράτσα τουλάχιστον για μια σεζόν, καταλαβαίνεις την αξία αυτής. Είναι κάπως όπως με τα Χριστούγεννα, αν δεν τα έχεις καθόλου μετά τα εκτιμας ή, αν μάθεις να τα εκτιμάς, δε θες φωτάκια και συνέχεια, αλλά αυτή είναι συζήτηση που θα την κάνουμε άλλη φορά.

Πάμε πάλι στο θέμα της ταράτσας, λοιπόν. 

Τυχαίνει να έχω εκπαιδεύσει το γατί μου να πηγαίνουμε βόλτα εκεί ψηλά και μάλιστα να ανταποκρίνεται στην αντίστοιχη λέξη και να πηγαίνει στην πόρτα σαν σκύλος, ζητώντας την περίφημη βόλτα. Αν κάτι πρέπει να ξέρεις, σε αυτό το σημείο, για τις γάτες, είναι πως είναι πλάσματα της ρουτίνας, έτσι και μάθουν κάτι, δεν το ξεμαθαίνουν και αν το ξεμάθουν θα δυσκολευτείτε και οι δύο σας πολύ.

Πάει λοιπόν το γατί και ζητάει ταράτσα. Εγώ με την πιζάμα. 

Εντάξει, σκέφτομαι, τι μπορεί να γίνει αν πάμε, δηλαδή;

Δεν είναι, δα, και τόσο μακριά.

Ντύθηκα, ανεβήκαμε και έβρεχε. Είχε, μάλιστα, και ουράνιο τόξο.

Εγώ χάρηκα, το γατί ωστόσο κρυβόταν μη και βραχεί. Σταδιακά το ψιλόβροχο σταμάτησε και τότε ήταν που μου ήρθε η φαεινή ιδέα.

Θα περπατήσω.

Ξεκίνησα, λοιπόν, να περπατάω σαν την τρελή στην ταράτσα μου, καθώς έχω ζήσει χωρίς ταράτσα και ξέρω ότι κάτι τέτοιες ευκαιρίες δεν τις αφήνεις να περάσουν έτσι.

Και να έχω όρεξη για ελαφριά άσκηση και να έχει ωραία θέα και να παίζει μουσική ενώ το γατί σκαλίζει κάτι υλικά και παίζει με αυτά;

Ανεκτίμητο. Μάθε τώρα τα οφέλη:

1. Κυκλοφορεί το αίμα σε όλο το σώμα και περιορίζονται οι πόνοι, χρόνιοι ή μη.

2. Μπορείς να εξασκήσεις πολλά χόμπι έχοντας την ωραιότερη θέα. Μπορείς να ακούσεις μουσική, να κάνεις καμιά φιγούρα χορευτική, να βγάλεις φωτογραφίες, να κάνεις ακόμα και yoga, αεροβική, ή στατικό ποδήλατο. Μπορείς, αν είσαι αρκετά τολμηρός, ακόμα και να γράψεις, ηχογραφώντας στο κινητό σου κείμενα μέσω της φωνητικής πληκτρολόγησης.

Παίζεις με το κατοικίδιο, παρατηρείς το φυσικό τοπίο και γελάς.

3. Κράτα το αυτό το γελάς. Απελευθερώνονται, που λες, εκείνες οι ορμόνες που δεν θυμάμαι τώρα πως τις λένε, με το περπάτημα.

Στο τέλος, μετά από ένα σαραντάλεπτο ή και πιο πολύ, μπορείς να απολαύσεις το βραδινό σου γιαουρτακι χωρίς τύψεις, χωρίς να κοιτάζεις οθόνες και να ρίξεις και μια ματιά και στο φεγγάρι γιατί έχει άλλη γοητεία.

Μπορείς και να το ρίξεις στο διάβασμα αν έχεις λίγο φως, ή και να δουλέψεις στο εξωτερικό τραπεζάκι.

Ουσιαστικά, με λίγη άθληση, λίγη δημιουργικότητα, λίγο παιχνίδι, τον ενθουσιασμό ενός γατιού, τη γλύκα ενός γιαουρτιού, ένα ουράνιο τόξο και ένα ηλιοβασίλεμα που το ακολουθεί μια φεγγαράδα στην ταράτσα, αλλάζεις παραστάσεις και ηρεμείς.

Είχα ακούσει επί καραντίνας μια ραδιοφωνική παραγωγό που πρότεινε να αθλούμαστε ανεβοκατεβαίνοντας σκάλες.

Δεν τρελάθηκα, να βλέπω τότε τοίχους. Περπάτημα πέρα δώθε, λοιπόν.

Θα μου πεις και γιατί να μην πάω βόλτα έξω;

Πολλές φορές είναι δύσκολο γιατί σκέφτεσαι πότε ή πως θα γυρίσεις στο σπίτι, αν θα σε πιάσει κρύο ή βροχή, αν ξέχασες κάτι, αν έχεις κάποιο deadline, μπορεί να αρπάξεις και καμιά ιωσούλα κλπ.

Έχει, βέβαια, και αυτό, την δική του γοητεία και σαφέστατα δεν σου προτείνω να την βγάλεις στην ταράτσα σου για μια αιωνιότητα. Αλλά είναι μια ιδιαίτερη κίνηση που μπορεί να σου φτιάξει το κέφι χωρίς κόπο ή άγχος.

Α, ναι, έρχεσαι και κοντά στην φύση. Παίρνεις και τον αέρα σου. Ακούς και τους πρώιμους βραδινους ήχους της πόλης.

Τα είχα τόσο δεδομένα που ξέχασα να τα προσθέσω.