Θησαυρός

Άνοιξα το παράθυρο

Έξω είχε καταιγίδα.

Το αστέρι μου το φωτεινό

Απόψε δεν το είδα

Ένιωσα σαν τον άνθρωπο

Πνιγμένο μες στα δώρα 

Να δώσει τόσα ήθελε,

Τον πρόλαβε η μπόρα.

Τον σκέφτομαι και προσπαθώ να δω που είναι η λύση.

Η λύση είναι στην δύναμη

Να μην τα παρατήσει.

Γιατί αυτός προσπάθησε

Πνιγμένος στα σκοτάδια

Το φως που πάντα γνώριζε

Να θυμάται όλα τα βράδια

Έτσι έναν δρόμο έφτιαξε, καινούριο μες στον χρόνο

Και αυτόν τον άγιο άνθρωπο κάποιοι τον είπαν μόνο.

Μα μόνος του δεν ήτανε γιατί είχε τον σκοπό του,

Όλες τις νύχτες βάδιζε 

Γιατί ήθελε κι ας σαστιζε

Να πάει να βρει ένα παιδί

Και να του δώσει την ευχή

Που ήταν ο θησαυρός του