Το νησί των κρυμμένων θησαυρών

Τους γαλανους τους ουρανούς μην τους φοβάσαι

Κι αν έχουν σύννεφα μια μέρα, ή αέρα

Κι αν φέρνει χρώματα η δύση του αιθέρα

Σε έναν ορίζοντα γεμάτο με αισθήσεων εσοχές

Κι αν οι εποχές όλο αλλάζουν

Κι αν με το κρύο

Τα νερά κατασταλαζουν

Ο ουρανός ο γαλανός πάντα και πάντοτε είναι εκεί

Να σου θυμίζει

Την ομορφιά

Σε κάθε σχέση 

Και εποχή

Είναι στα μάτια σου

Χωμένο το γαλάζιο

Και ο ουρανός

Χρώμα αν θα αλλάξει

Κι αν στο αέναο της ύπαρξης

Βρει άλλο χρώμα

Να του ταιριάζει

Εσύ θα ξέρεις πως το γαλάζιο

Κάπου κάπως

Θα το βρεις

Θα το αγκαλιάσεις

Και θα την ζήσεις

Κάθε ζωή

Όπως μπορείς

Μόνο φοβάσαι όσους βλέπουν 

Ένα τίποτα σε αυτόν

Τον ουρανό σου

Την ομορφιά σου

Και έναν χώρο

Απλετων

Κρυμμένων θησαυρών.

Όπως τα αστέρια

Που τα κοιτάζεις

Όπως τα χέρια 

Που αγκαλιάζεις

Όπως μια απλή

Απροσδιόριστη στιγμή

Όπως το γέλιο 

Κι η ανάσα 

Πριν διαλέξεις

Τι θα δεις.