Από την συλλογή "Δύο": Τα ετερώνυμα

Τα ετερώνυμα

Ξύπνησα έντρομη γιατί δεν είχα ακούσει το ξυπνητήρι και η ώρα είχε περάσει. Στο δωμάτιο επικρατούσε σκοτάδι.

Ετοιμάστηκα στα γρήγορα, άρπαξα ένα τζιν, ένα μπλουζάκι και ένα ζευγάρι κάλτσες. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.

Ντύθηκα αστραπιαία, έβαλα τα παπούτσια μου και έτρεξα να πάω για δουλειά.

Όπου και να πήγαινα μου χαμογελούσαν. «Ωραία μέρα η σημερινή» αναλογίστηκα.

Ώσπου ένα άτομο εμπιστοσύνης ήρθε και μου ψιθύρισε «Ρε συ, γιατί φοράς διαφορετικές κάλτσες;»

Φτου, πάλι είχα φορέσει το παντελόνι που ήταν αρκετά κοντό ώστε να φαίνονται οι κάλτσες!

«Ωραίες δεν είναι;» απάντησα και εκείνη με κοίταξε προβληματισμένη.

Έτσι απαντούσα σε όποιον με ρωτούσε έκτοτε. Υποστήριζα την υποτιθέμενη επιλογή μου.

Την επόμενη μέρα έγινε κάτι μαγικό: είδα πως και άλλοι φορούσαν διαφορετικές κάλτσες.

«Γιατί διαφορετικές;» ρώτησα. «Για να μην με ματιάσουν» απάντησε.

Αύριο λέω να δοκιμάσω να βάλω ανάποδα τα ρούχα μου για να δω αν αυτή η νέα μόδα θα έχει πέραση.

Οι δύο κάλτσες είναι πλέον ζευγάρι στο συρτάρι μου, καθώς έχασαν το ταίρι τους κάπου στα άδυτα του πλυντηρίου και έκτοτε τις φοράω συχνά πυκνά.

Λένε πως τα ετερώνυμα έλκονται και λέω να τους πιστέψω μιας και αυτό με συμφέρει.

The end.