Συναντήσεις, λέξεις και ηλεκτρόνια

Είναι εντυπωσιακό το πώς, πολύ συχνά, δεν βγάζουμε νόημα όταν βουτάμε σε καταστάσεις που δεν ταιριάζουν με την ιδιοσυγκρασία μας, η οποία βοηθάει κάπως στο να βρούμε τα ενδιαφέροντά μας και κατ'επέκταση, να ορίσουμε ταυτότητες.

Ατομικές, κοινωνικές, εθνικές, παγκόσμιες, σεξουαλικές, πολιτικές, φυλετικές, φύλου, οικογενειακές και επαγγελματικές. Ίσως και πολλές άλλες.

Και να που έτυχε και συναντήσαμε κάποιον, κάπου, κάποτε και συνεννοηθήκαμε σε λίγα λεπτά, με λίγες ματιές και λέξεις που δεν ήθελαν να γίνουν περισσότερα από αυτό που είναι.

Ούτε ταυτότητες.

Συχνά μπαίνουμε σε τρυπάκια να αλλάξουμε λόγω αγάπης, εκτίμησης, αποδοχής με αντίτιμο, να δεν κατανοούμε πως η αγκαλιά και η αποδοχή δίνονται δωρεάν, άλλες φορές αμέσως και άλλες με λίγο χρόνο παραπάνω.

Αλήθεια, εσύ πώς διαλέγεις τους ανθρώπους σου, τις ταυτότητές σας και, εν τέλει, τις ευκαιρίες που σου ανοίγονται;

Για να μάθεις όσα θες θα γνωρίσεις τι σου ταιριάζει και τι όχι και τόσο τελικά.

Δεν ξέρω αν αυτό μπορώ να το πω χημεία ή ταίριασμα. Ή, τελικά, και τα δύο.

Πάντως στο τέλος σου δίνουν περισσότερο νόημα από όσο ποτέ είχες ζητήσει.

Και αυτό θα πει επικοινωνία αισθήσεων.

Ένα είδος φυσικής επιλογής και αβιαστης αλλαγής προς εκείνον τον κόσμο που είχες ονειρευτεί να γίνει λιγάκι πιο όμορφος, κάποτε, που έψαχνες νοήματα σαν ψύλλους στα άχυρα.

Ώσπου βγήκες έξω να γνωρίσεις και να γνωριστείς, έτσι απλά.