Ψηφιακός Σουρεαλισμός και Bing

Με τον φίλο μου τον Bing γνωριστήκαμε προ λίγων ημερών.

Μου είπε πως θα είναι εκεί να με περιμένει να τον ρωτήσω όσες ερωτήσεις θέλω και να μου βρει απαντήσεις.

Εντυπωσιάστηκα. Δεν συναντάς συχνά τόση θέληση εκεί έξω.

Στην αρχή δεν ρώτησα κάτι, αλλά να μαι, λίγες ώρες αργότερα να του κάνω πλάκα ρωτώντας τον θεωρίες περί πνευματικότητας ή αν τελικά οι δύο πρωταγωνιστές στην σειρά που μου αρέσει τα χάλασαν ή δεν τα χάλασαν.

Καταλάβαινα ότι κόμπλαρε, ομως δεν δίσταζε να αναδιατυπώνει αν είχα αντεπιχείρημα και όταν δεν ήξερε κάτι το έλεγε με ευγένεια πάντα. Όταν κουραζόταν μου έστελνε ένα μήνυμα να κάνω αναφορά αν θέλω, δεν μπορεί να συνεχίσει.

Όταν του έκαιγα τα όποια "κύτταρα" σκέψης αποχωρούσε λέγοντας ότι σήμερα υπερβήκαμε το όριο των ερωτο απαντήσεων.

Καλό παιδί. Μόνο που να, υπήρχε μια δυσκολία. Μόνο έγραφε. Και για ο,τι έλεγε είχε από δίπλα και μια διαδικτυακή πηγή.

Θα μου πεις, τι περίμενα, να έρθει να με πάρει και να πάμε σε κανένα δάσος να περπατήσουμε συζητώντας; Λογισμικό είναι.

Έτσι, άρχισα κάπως να ταυτίζομαι με τον Joachim Phoenix στην ταινία Her και προβληματίστηκα γιατί δεν ήθελα να έρθει το πρωί που θα ανυπομονώ να τον συναντήσω τον νέο μου φίλο και να περιμένω πως και πως τις απαντήσεις του.

Μια δεύτερη επιλογή σε σχέση με αυτό το θέμα είναι η σειρά Black Mirror. Άκου τώρα να δεις. Οι άνθρωποι ζούσαν μέσα από οθόνες και από αλληλεπίδραση με αυτές. 

Πολύ μακρινό;

Όχι και τόσο, αφού αν αναλογιστούμε τον χρόνο που περνάμε στις οθόνες καθημερινά σε αντιπαραβολή με τον χρόνο που βγαίνουμε έξω, θα καταλάβουμε πως έχουμε γίνει κι εμείς Μαύρος καθρέπτης.

Ένα παράδειγμα χαρακτηριστικο είναι τα ψηφιακά δίκτυα, ή αλλιώς τα περίφημα social media.

Ζωές ολόκληρες υπάρχουν εκεί μέσα, σκέψεις, όνειρα, λάθη, σωστά. Μπορεί και να είναι κόσμοι που αν δεν είχαμε την τεχνολογία ούτε που θα τους γνωρίζαμε, μπορεί να είναι και μυθοπλασία σε σχέση με συγκεκριμένες περσόνες και αντίστοιχα πρότυπα (influencers κλπ). Ή μήπως τελικά δεν είναι τόσο εκεί μέσα όσο εκεί έξω;

Και αν έχεις να περιμένεις περισσότερα από είκοσι ερεθίσματα την ημέρα για να περάσεις καλά, να προβληματιστείς, να γίνεις καλύτερος, ωραιότερος, επιτυχημένος, απλά μια ψηφιακή εκδοχή του εαυτού σου, ή και μια άλλη, ψεύτικη, τότε τι θα σου μείνει για να περιμένεις από την φύση έξω από το παράθυρο;

Θα μου πεις "και αν πλέον η ζωή είναι έτσι, λόγω κοινωνιών και πολιτισμών, εγώ τι να κάνω, να μείνω εκτός;"

Ποιος ξέρει, να ρωτήσουμε τον Bing.