Μέρες κατάνυξης

Κάποιες μέρες τείνουμε να τις συσχετίζουμε με την κατάνυξη, ανάλογα με τις πεποιθήσεις μας, την παράδοση, ίσως και την θρησκευτική μας ταυτότητα.

Το ερώτημά μου, κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, που τυπικά είναι ημέρα ηρεμίας και απλότητας είναι ένα και μοναδικό: Γιατί μόνο σήμερα;

Προκύπτουν, βέβαια, άλλα ερωτήματα μετά, όπως: 

Γιατί νηστεία σαράντα ημερών, αντί νηστεία ως τρόπος ζωής, ή ως συνήθεια ανά χρονικά διαστήματα προς αποτοξίνωση;

Ή, γιατί νηστεία μόνο από το κρέας, εφόσον 1. Κρέας και μάλιστα πολύ τρώει ο κόσμος την ημέρα που παρέχεται η νηστεία και 2. Συνεχίζεται η υπερβολή σε συνήθειες όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ, η προσήλωση στην εικόνα, κ.λπ.;

Κατάνυξη, λοιπόν, για ακόμα μια μέρα και προσπαθώ να μην γίνομαι κυνική με θέματα που σχετίζονται με την πίστη των άλλων ανθρώπων, αλλά ούτε και σαρκαστική με την δική μου πίστη.

Τα ερωτήματα έρχονται και παρέχονται, στο μεταξύ, μη αφήνοντάς με να ηρεμήσω. Σαν Ερινύες: γιατί να επιλέγουμε την άγνοια και να βαφτίζουμε την άγνοια ως θέληση για το υπερβατικό ενώ την ίδια στιγμή λέμε για κάποιον που μπορεί να νοσεί ότι "τρελάθηκε ο καημένος, αλλά ήθελε και τα παθε";

Γιατί η πίστη να μην συνάδει με την επιχειρηματολογία;

Κατ'επέκταση, για ποιον λόγο να μας νοιάζει τι θα φορέσουμε σε μια βραδιά απομίμησης θρήνου, και να σχολιάζουμε και τι φόρεσαν οι γύρω μας;

Γιατί να συσχετίζουμε την έννοια ανάσταση με τον όρο "υπερβολικό φαΐ και παραδόσεις όπως το τσούγκρισμα αυγού;

Τέλος, γιατί "Πάσχα" αντί για αντίληψη του πεπερασμένου και αποδοχή της όποιας ανάτασης ανάλογα με την φάση στην οποία βρίσκεται έκαστος, να σημαίνει"γιορτή", ή "υπερβολή μετά από την στέρηση";

Πολλά τα ερωτήματα όταν η κατάνυξη γίνεται επιβεβλημένη.

Αν, όμως, σημαίνει σεβασμός και ηρεμία τότε κάτι μάλλον πάει καλά.

Για τον καθένα οι έννοιες αυτές σημαίνουν κάτι το διαφορετικό εξάλλου και αυτό είναι το σημαντικότερο.