Ενεργητική και Παθητική Φωνή: Κάνω και γίνομαι. Αλλάζω και εξελίσσομαι. Και πάει λέγοντας.

Τρόποι ζωής υπάρχουν πολλοί.

Το θέμα είναι να διαλέξεις εκείνους που ταιριάζουν στα όσα οραματίζεσαι να γίνεις και έπειτα να κάνεις.

Δύο από τα πρώτα ρήματα που μάθαμε στο σχολείο.

κάνω. Ενεργητική Φωνή.

γίνομαι. Παθητική Φωνή.

Αντί για γίνομαι θα μπορούσα να γράψω είμαι αλλά δεν είναι το ίδιο.

Όταν είσαι, υπάρχει μια στατική προϋπόθεση. Ότι δεν θα αλλάξεις.

Όταν γίνεσαι, έχεις μέσα στην λέξη και την σκέψη σου την υποδήλωση της ανάπτυξης, της προόδου, της εξέλιξης, με τρόπους που σου ταιριάζουν.

Άρα, το να γίνεσαι σε αντίθεση με το να είσαι, θέλει κόπο, που με την σειρά του σημαίνει καλή γνώση της θεωρίας και προσήλωση στην πράξη.

Αν πας να γίνεις για να μείνεις εκεί, στο είμαι όντας αυτό που λέμε βολεμένος ή βολικός τότε μάλλον η αλλαγή σε τρομάζει.

Προς το καλύτερο ή αντίστοιχα προς το χειρότερο.

Αλλά πώς μπορείς να ξέρεις αν τα πράγματα θα καταλήξουν καλά στο τέλος της ζωής (σου);

Έχοντας κάνει το καλύτερο που μπορούσες για όσο μπορούσες.

Κυρίως για την ατομική σου εξέλιξη αλλά και για την κοινωνική, αφού η πρώτη έχει άμεσο αντίκτυπο στην δεύτερη.

Έτσι, ξεκινώντας από τις δύο αυτές μικρές μέσα στο μεγαλείο τους πράξεις, αλλάζεις πρώτα την νοοτροπία σου και μετά τον κόσμο που ονειρευόσουν.

Ή αν δεν αλλάζεις, προσθέτεις, αφαιρείς, διαλέγεις.

Σμιλεύεις τις αντιδράσεις σου.

Και αυτό φίλε, θα πει επιτυχία.

Για το αντίθετο της επιτυχίας θα τα πουμε σε επόμενη συνάντηση, αλλά θα σου δώσω ένα στοιχείο μόνο: το θέμα έχει να κάνει με την σκέψη και με την απουσία αυτής.

Αν ο τρόπος ζωής σου, λοιπόν, καταλήγει στο να γίνεσαι μάλλον τότε κάτι πάει καλά, ειδικά αν εσύ διάλεξες πως, προς τα πού και κυρίως, με ποιούς.