Διαδρομές

Περπατάς και προσπαθείς να φτάσεις σε έναν προορισμό που σου κάνει κέφι.

Απλώνεις τα χέρια για να υπολογίσεις προς το που θα κινηθείς και τυχαία το χέρι σου βρίσκει σε ένα κλαδί, ενός δέντρου γεμάτου με καρπούς.

Πιάνεις έναν και αποφασίζεις να τον φας, όταν ακούς ένα ξαφνικό Μηηηη.

Όχι.

Περπατάς για να φτάσεις εκεί που θέλεις, αλλά η διαδρομή είναι γεμάτη με δέντρα με πολύχρωμους καρπούς τα οποία δεν σε αφήνουν να δεις καλά την διαδρομή σου αλλά φαίνονται νόστιμα και λες να δοκιμάσεις ένα...

Μπα.

Περπατάς. Τι ωραίο τοπίο. Γεμάτο με χρώματα και φύση! Δεν ξέρεις που θα σε βγάλει. Επιχειρείς να το εξερευνήσεις. Που ξέρεις, ίσως να είναι καλά εκεί τελικά. Τρως έναν καρπό. Ήταν πεντανόστιμος.

Χμ.

Περπατάς. Βλέπεις δέντρα, καρπούς, φυτά που μυρίζουν όπως μια σχεδόν ξεχασμένη ανοιξιάτικη νύχτα γεμάτη με γιασεμί. Ή εσπεριδοειδή να ήταν;

Αγγίζεις τα δέντρα, παίρνεις καρπό, δαγκώνεις και γευεσαι τον παράδεισο.

Ίσως...

Μπήκες στο μικρό πάρκο που ήταν γεμάτο με δέντρα, σπάνιο πράγμα για τα όσα είχες μέχρι τη στιγμή αυτή συναντήσει.

Εισπνέεις, εκπνέεις, ανοίγεις τα μάτια και βλέπεις μέχρι εκεί που πάει το βλέμμα, όλες τις αποχρώσεις του πράσινου, του κόκκινου, του πορτοκαλί.

Σκέφτεσαι πως θα ήταν καλή ιδέα να γευτείς την ομορφιά.

Έτσι τρως τον καρπό.

Οι ήχοι που ακούγονται από το φόντο των εμπειριών σου φαντάζουν μακρινοί πολύ...

Ναι, μπορεί...

Το δάσος ήταν ό,τι καλύτερο είχες διασχίσει ποτέ.

Η διαδρομή ως το ξέφωτο άξιζε πολλά περισσότερα ακόμα και από την θέα που δικαίωσε τα πονεμένα σου πόδια.

Ήταν γεμάτη εμπειρίες, γέλια, μικρούς και μεγαλύτερους φίλους, με τους οποίους μοιράστηκες κάθε καρπό που με κόπο είχες φροντίσει να μαζέψεις, σκαρφαλώνοντας σε περήφανα δέντρα με μεγάλα κλαδιά.

Πάμε πάλι;