Άνθρωποι - Νομίσματα: Στατιστικά ενστίκτου και πιθανότητες εμπειρίας

Οι άνθρωποι είναι σαν τα νομίσματα. Αν κοιτάξεις ένα νόμισμα έχει δύο πλευρές. Φαντάσου ένα με χιλιάδες. Λέμε "κορόνα ή γράμματα" και διαλέγουμε ποια πλευρά θα είναι με το μέρος μας. Βάσει εμπειρίας, ή βάση απλού ενστίκτου κινούμαστε. 

Άλλες φορές σκεφτόμαστε και κρίνουμε πριν πάρουμε εκείνη την απόφαση που θα αλλάξει την ζωή μας και άλλες το αφήνουμε στην τύχη, στο κάρμα, στην μοίρα όπως το αποκαλούν κάποιοι. 

Μερικοί άνθρωποι τείνουν να θεωρούν πως ενστικτωδώς θα βρουν την λύση σε κάθε πρόβλημα, ενώ άλλοι πιστεύουν πως η σκέψη μπορεί να είναι το μοναδικό μέσο για λελογισμένες επιλογές με στόχο (τι άλλο;), την ατομική ή συλλογική ευημερία.

Παρατηρώντας τα υπόλοιπα ζώα μπορεί να πει κανείς πως οι υποστηρικτές της τύχης έχουν δίκιο. Παρατηρώντας τα ανθρώπινα επιτεύγματα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι τύχη δεν υπάρχει. 

Είναι όλα θέμα επιλογών τελικά, ή θέμα απλοποίησης της πολυπλοκότητας κάθε πλάσματος, κάθε συναισθήματος, κάθε πράξης;

Ίσως, η ευτυχία να είναι κάτι πιο απλό και να έχει να κάνει με το να βλέπουμε το καλό στους άλλους, είτε είναι άτομα είτε όντα από άλλα είδη. 

Έτσι, γλιτώνουμε από συναισθήματα όπως ο θυμός ή η λύπη και απολαμβάνουμε περισσότερο βιώματα όπως η αποδοχή και η αγάπη.

Ίσως, πάλι, όπως λένε κάποιοι, να είμαστε έτσι πιο πολύ επιρρεπείς σε κινδύνους.

Δεν είναι, όμως, η καχυποψία, ένας σημαντικός κίνδυνος για την υγεία μας και κατ' επέκταση και για την υγεία των γύρω;

Εξαρτάται πως το βλέπει κανείς. 

Αν θεωρείται 'υγεία' η σωματική ευεξία, τότε ναι.

Αν όμως, όπως έχει αποδειχθεί ήδη από διάφορες επιστήμες, ισχύει πως το άγχος και ο αρνητισμός βλάπτουν, τότε κάνουμε χάρη στους εαυτούς μας να αποδεχόμαστε την ανθρώπινη πολυπλοκότητα και αλλαγή ως ένα μέρος της φυσιολογικής εξέλιξης της ίδιας της φύσης. 

Της δικής μας και των άλλων πλασμάτων που ζουν και αισθάνονται στον ίδιο πλανήτη και στο ίδιο σύμπαν.

Έτσι, δεν υπάρχει 'καλό' και 'κακό', μόνο σύνολα χαρακτηριστικών, εναλλασσόμενα. 

Ποια θα είναι, τελικά, η φυσική επιλογή μας; 

Να αφήσουμε τα πράγματα να κυλάνε φυσικά, δρώντας με βάση στατιστικές του ενστίκτου, ή να υπολογίζουμε τις πιθανότητες σχέσεων και ενεργειών με βάση πρότερες εμπειρίες μας;

Όπως και να έχει, όλα είναι θέμα πλουραλισμού και σταθερότητας συγκεκριμένων χαρακτηριστικών που, άλλοτε ταιριάζουν, άλλοτε όχι και τόσο.

Και η ζωή συνεχίζεται, χωρίς κατηγορίες, πιέσεις, λύπες και ενοχές.

Ουσιαστικά, η συγχώρεση ή η αποστασιοποίηση, ανάλογα με την σπουδαιότητα της κάθε μας σχέσης, είναι που μας κάνει ανθρώπους.

Και αυτό θέλει κριτική σκέψη και αισθαντική ικανότητα.

Διαφορετικά, είμαστε απλά ζώα και αυτό δεν είναι τελικά και τόσο κακό για την φύση.

Μόνο για εμάς.

Εσύ τι πιστεύεις;