Οι μέρες

Κάθε μέρα χτένιζε τα μαλλιά της.

Ήταν ωραία διαδικασία, την ηρεμούσε. Σκεφτόταν, κοιτάζοντας στον καθρέφτη, όσα θα ήθελε να ήταν.

Μια μέρα έγινε κάτι σχεδόν συνταρακτικό. Χάθηκε η χτένα!

Βγήκε έξω, έψαξε παντού. Σε σοκάκια, σε μπακάλικα, σε πανσιόν, σε πάρκα. Εκείνη πουθενά.

Τώρα;

Έκανε ένα διάλειμμα για να ξαποστάσει και είδε πως, όσο εκείνη έψαχνε, ο αέρας χρησιμοποιούσε για καμβά το κεφάλι της.

Ήταν η πιο όμορφη κόμμωση που είχε δει ποτέ.

Εγώ είμαι αυτή η κοπέλα;

Τότε ήταν που διαπίστωσε τι λάθος έκανε που τόσα χρόνια δεν της άρεσαν οι μέρες με αέρα.