Και αν αλλάζαμε τελικά τον κόσμο;

Διάβασα κάπου πως όσοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο και μιλάνε συνεχώς για αυτό το θέμα, συνήθως θέλουν να αλλάξουν τους άλλους και όχι τον εαυτό τους.

Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί κάτι τέτοιο να ισχύει, αλλά να λέμε και άλλα να κάνουμε, ή μάλλον, να προτρέπουμε τους άλλους να κάνουν, ώστε ο κόσμος να γίνει καλύτερος.

Το θέμα είναι ποιος και πώς ορίζει τα κριτήρια του "καλύτερου". Επίσης, το "καλύτερο", ποια στοιχεία αφορά; Ποια άτομα επηρεάζει; Υπάρχουν χαμένοι μέσα στην πλειοψηφία των ικανοποιημένων; Και αν ναι, ποιοι είναι αυτοί;

Ας ξεκινήσουμε από την στιγμή της γέννησης. Ερχόμενοι σε αυτόν τον κόσμο ξεκινάμε να μαθαίνουμε με τις αισθήσεις, ήχους, αγγίγματα, εικόνες, αρώματα, ρουτίνες και τρόπους έκφρασης.

Μεγαλώνοντας εξοικειωνομαστε με συγκεκριμένα γλωσσικά και κοινωνικά πρότυπα και αρχίζει το "πρέπει" να μπαίνει στο παιχνίδι.

 Αν έχουμε μάθει να είμαστε άτομα που αξιολογούν κάθε ερέθισμα που φτάνει στα αυτιά, τα μάτια του και γενικός στον εσωτερικό και τον εξωτερικό του κόσμο, μπορεί και να ρωτήσουμε. "Πρέπει; Γιατί και για ποιούς;"

Συχνά όμως δεν γίνεται έτσι. Μαθαίνουμε στα πρέπει ασυναίσθητα. Έτσι, μια μέρα, χωρίς καν να το έχουμε καταλάβει γεμίζουμε με προκαταλήψεις τον κόσμο μέσα μας και γύρω μας.

 Συζητάμε χωρίς να λαμβάνουμε υπόψιν όλες τις πιθανές εκδοχές, ή έστω, μια αξιοπρεπή θέαση αυτών. Δεν ρωτάμε, αλλά κρίνουμε. Επηρεάζουμε για ζητήματα που δεν βιώσαμε ποτέ μας.

Έτσι, νομίζουμε πως τα ξέρουμε όλα ενώ στην ουσία δεν τα γνωρίσαμε. 

Συχνά θα σου πουν πως αν σου αρέσει ο προβληματισμός είσαι της θεωρίας. Ότι, δηλαδή, δεν πράττεις.

Κάπως ετσι, συνεχίζεις να προβληματίζεσαι παρατηρώντας ανθρώπους γύρω σου να σου λένε με βεβαιότητα πως τα ξέρουν όλα, ενώ δρουν χωρίς συναίσθηση του τι κάνουν και του πως επηρεάζουν.

Προσπαθείς να μην κρίνεις, ούτως ή άλλως, ποιος είσαι για να κρίνεις τις γνώσεις και τις σκέψεις των άλλων;

Μόνο, να... Θα επιθυμούσες, ίσως, έναν καλύτερο κόσμο. Για τα δικά σου κριτήρια.

Που θα πει: Πιο κοντά στη σκέψη, πιο μακριά από προκαταλήψεις.

Είναι πολύ απλό. Ρωτάς για να μάθεις, δεν βγάζεις εκούσια συμπεράσματα, επειδή απλά έτσι έμαθες.

Να ξαναμάθεις, φίλε.

Και ποτέ σου να μην θεωρήσεις ότι τα έμαθες όλα.

Ο κόσμος είναι απέραντος και συνεχώς αλλάζει.

Ωραία ευκαιρία για να μαθαίνουμε από την αρχή, ξανά και ξανά, ε;

Θα ήταν ωραίο να μάθαινα την γνώμη σου πάνω σε αυτό, γιατί με ενδιαφέρει.

Εσύ, πως αλλάζεις τον κόσμο (σου και των, είναι αλληλένδετα, εφόσον υπάρχει η επιρροή), καθημερινά;