Think out of the box

«Εγώ, η Φαντασιόπληκτη»

«Με τον όρο φαντασία εννοείται εκείνη η ψυχική λειτουργία που εκδηλώνεται ως παραστατική λειτουργία της συνείδησης και έχει τη βιολογική της βάση στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Αποτελεί βασικό αντικείμενο έρευνας της κλασικής ψυχολογίας και κατέχει πρωτεύουσα θέση στις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις νευροεπιστήμες. Βοηθά στην παροχή νοήματος στην εμπειρία και κατανόησης στη γνώση. Είναι θεμελιώδης λειτουργία, μέσω της οποίας οι άνθρωποι αναζητούν νόημα στον κόσμο και κατέχει ρόλο-κλειδί στη μαθησιακή διαδικασία.» Βικπαίδεια

Εντάξει, δεν είχα ακριβώς αυτό στο μυαλό μου ξεκινώντας να γράφω αυτό το άρθρο.
Η λέξη «φαντασία» πιο πολύ μού φέρνει στο μυαλό την εικόνα ενός μικρού παιδιού να παίζει κουκλοθέατρο.

Για φαντάσου.................................................................................................

Τί,δεν μπορείς; Είναι προσόν που το κατέχεις μόνο στο Νηπιαγωγείο η φαντασία και τώρα «τα δύσκολα μονοπάτια της ζωής» σε έκαναν τόσο ενοχλητικά ρεαλιστή που σού δίνουν ένα κομμάτι χαρτί και θεωρείς πως σε αυτό μόνο να γράψεις μπορείς; Λάθος. Γιατί μπορείς να φτιάξεις και καραβάκια. Περιτυλίγματα για δώρα. Γιρλάντες για τα Χριστούγεννα. Κολάζ.

Είδα ένα βίντεο πρόσφατα, με ενήλικες από πολλούς διαφορετικούς μεταξύ τους επαγγελματικούς προσανατολισμούς, οι οποίοι είχαν κληθεί να λύσουν ένα νοητικό πρόβλημα. «Think out of the box» ήταν το συμπέρασμα του όλου concept. Μετάφραση: Δεν υπάρχει μόνο το προφανές ως λύση. Υπάρχει και η δημιουργικότητα, την οποία συνθέτει εκτός των άλλων και η φαντασία.
Όλοι μπορούμε να φανταστούμε εφόσον δεν αυτοπεριοριζόμαστε. Να γεννήσουμε ιδέες τρελές και όμως μοναδικές, διαφορετικές. Τα παιδιά είναι εδώ για να μάς διδάξουν πώς να το κάνουμε αυτό.(παράδειγμα: https://www.youtube.com/watch?v=3BxNzMy9ZTA )
Δεν είναι ντροπή να φαντάζεσαι αυτό που θα ήθελες πάντα να είσαι, να βλέπεις εκείνο το σύννεφο που μοιάζει με καρδιά και να το λες, να παρατηρείς αγνώστους στον δρόμο και να υποθέτεις ποιά μπορεί να είναι η ιστορία τους, να γράφεις στιχάκια με το όραμα πώς κάτι θα σημαίνουν για ένα φανταστικό κοινό, να διαμορφώνεις φανταστικούς διαλόγους ή να ζωγραφίζεις σε κατά τ’ άλλα άρτια πορτρέτα ροζ μαλλιά επειδή σού φαίνονται ωραία.
Αν δεν υπήρχε η φαντασία, δεν θα είχαν δημιουργηθεί τόσες  θεατρικές και κινηματογραφικές επιτυχίες, το όνομα «Πικάσο» δεν θα μάς παρέπεμπε πουθενά και τόσα ταλέντα στις μέρες μας θα ήταν απλά μια μερίδα ονειροπαρμένων.
Αν σκεφτείς όμως ότι έκαναν τα όνειρά τους πραγματικότητα,δεν τα πήγαν και άσχημα..

Αυτοί οι άνθρωποι, όπως καλά τα λέει πιο πάνω και η Βικπαίδεια, κάπου βρήκαν νόημα και συνέθεσαν τα έργα τους. Είχε τεράστια σημασία για εκείνους ,αυτό το μικρό και ανόητο για άλλους χαρακτηριστικό. Γιατί τους βοήθησε να πραγματώσουν τις εικόνες του μυαλού και της ψυχής τους.
Χωρίς να θέλω να προβώ σε καμία σύγκριση με τις παραπάνω αυθεντίες(!), κάπως έτσι αισθάνθηκα στα τέσσερά μου, δημιουργώντας το πρώτο μου «μυθηστόρημα»! Γιατί σημασία δεν έχει τόσο η ανάδειξη, όσο η ίδια η πράξη( για μένα, τελετουργία.).
Η πράξη μετράει για τον πραγματικό καλλιτέχνη,όχι η ανάδειξη.
Ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι τραγουδάει στο μπάνιο του ( https://www.youtube.com/watch?v=m8-Ui9W1Vqs ), ή ζωγραφίζει στους τοίχους ( https://www.youtube.com/watch?v=Pv-Do30-P8A ).

Εκφράζεται.........................
Για φαντάσου! :)

https://www.youtube.com/watch?v=DUcMFg2tAOQ