~Όταν ξέρω ότι με νοιάζονται~

Πολλοί από εμάς, στην προσπάθειά μας να προσαρμοστούμε σε μία απαιτητική καθημερινότητα γεμάτη ανατροπές και να πετύχουμε τους περισσότερους στόχους μας, με την πρώτη αλλαγή ή αποτυχία τείνουμε να αισθανόμαστε μόνοι.

Και όμως, κοιτάζοντας εκείνη την φωτογραφία, διαπιστώνω πόσο λάθος κάνω. Το μικρό κοριτσάκι που βρίσκεται στην αγκαλιά μου και μού χαμογελά δεν έχει ιδέα από τα δικά μου χαζά προβλήματα. Ασχολείται με πράγματα περισσότερο ουσιώδη, όπως με το να δίνει και να παίρνει χαρά και αγάπη. Μπορεί να μην την βλέπω συνέχεια, μα ξέρω πως θα ήθελε το ίδιο να κάνω και εγώ.

Θέλω να πω, τί έχει πραγματική σημασία; Το να μπορεί ο άλλος να μπαίνει στην θέση σου και να ταυτίζεται μαζί σου, ή  το να σε σκέφτεται κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί και να ελπίζει πως είσαι καλά;

Κανένας άνθρωπος δεν θα ταυτιστεί απόλυτα με τους άλλους. Ακόμα και αν ανήκετε στην ίδια ηλικία, έχετε μία παρόμοια καθημερινότητα και τα ενδιαφέροντα αλλά και τα προβλήματά σας μοιάζουν, θα υπάρχει συμπόνια, κατανόηση και εκτενής διάλογος. Αλλά δεν νοείται ταύτιση, εφόσον ο κάθε άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη είναι διαφορετικός,ξεχωριστός, όχι μόνο ως προς την εικόνα αλλά-κυρίως- ως προς την ψυχοσύνθεση.

Θεωρώ εγωϊστικό το να περιμένεις οι άλλοι να νιώσουν τις δικές σου δυσκολίες και να σού επιλύουν τα προβλήματα. Δεν είναι αυτή η απόδειξη της αγάπης τους.
Δεν λέω προφανώς πως αγάπη είναι να δείχνουμε επιφανειακό ενδιαφέρον για τις περιστάσεις και στα δύσκολα από μακριά και αγαπημένοι. Σίγουρα όσοι σε νοιάζονται εφόσον τους μιλήσεις προσπαθούν με τον τρόπο που μπορούν να δώσουν το παρόν.

Ακόμα και αν είναι φύσει αδύνατον να σού λύσουν τα προβλήματα,αφήνουν να εννοηθεί πως είναι μαζί σου ό,τι κι αν γίνει. Και κάπως έτσι η θλίψη σβήνει και την θέση της παίρνουν το χαμόγελο και η ζεστασιά.
Ένα παιδάκι που πάντα σε θυμαται, το σκυλάκι σου που του λείπεις και περιμένει να σε δει, όλοι εκείνοι που σε φροντίζουν γιατί θέλουν να σε βλέπουν καλά, όσοι σε σκέφτονται πριν κοιμηθούν το βράδυ.

Ας μην είμαστε άπληστοι λοιπόν. Και ας μην νιώθουμε μόνοι.
Όταν υπάρχει έστω και μία ψυχή που θέλει το χαμόγελό μας, ό,τι και αν συνεπάγεται αυτό(ας πούμε να περιορίσουμε τις έγνοιες και το άγχος), τότε έχουμε εκπληρώσει τον σκοπό μας και για σήμερα και για κάθε μέρα. Για όσο αγαπάμε και μάς αγαπούν δεν είμαστε μόνοι. 

«Μόνοι μας γεννιόμαστε, μόνοι μας πεθαίνουμε» είπε κάποιος σοφός. Και ένας άλλος πρόσθεσε «..σκοπός μας είναι να μάθουμε να αγαπάμε».