Στερεότυπα..
«Μήπως εστιάζουμε στο δέντρο και όχι στο δάσος, στους χαρακτηρισμούς και όχι στις συμπεριφορές;»
http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/46515?comments_page=2&comments_order=o#comments
Μία φωτογραφία και ένα άρθρο που την έκρινε εν μέρει, προκάλεσαν πανδαιμόνιο σχολίων στην σελίδα του ηλεκτρονικού περιοδικού.
Η εικόνα, «επικαλούμενη το συναίσθημα» όπως κάποιος σχολίασε, καλούσε τον μέσο καταναλωτή, να προτιμήσει τον μικροεπιχειρηματία από τον ιδιοκτήτη μεγάλης αλυσίδας καταστημάτων. «Στερεότυπα» ονόμασε ο συντάκτης του άρθρου τις επικαλέσεις του μηνύματος, «παραδοσιακά πρότυπα» ένας από τους σχολιαστές. Πρόθεση, εν τέλει, ήταν να κατανοήσουμε πως ο υπεύθυνος της μικρής επιχείρησης έχει μεγαλύτερη ανάγκη από την προσοχή μας από τον εκάστοτε μεγαλοιδιοκτήτη.
Η άποψη πιθανότατα είναι σωστή. Πιθανότατα όμως είναι και λανθασμένη(Ένας σχολιαστής μάλιστα είπε «ο καθένας κοιτάζει το δικό του συμφέρον»).
Ας επανέλθουμε τώρα στον όρο «στερεότυπα»:
Είναι στερεότυπο το ότι η πλειοψηφία των μικρών κοριτσιών παίζει με κούκλες ενώ τα αγοράκια με σπαθιά; Ο καθένας αναπτύσσει πάνω στο ερώτημα αυτό την προωπική του άποψη.
Ας αναρωτηθούμε όμως, δεν είναι στερεοτυπική σκέψη το:
1. Να θεωρούμε δεδομένο πως οι μεγαλοεπιχειρηματίες είναι όλοι στις Μπαχάμες με ένα πούρο στο χέρι κα από πίσω έχουν παιδάκια να εργάζονται, ενώ ο μπακάλης της γειτονιάς πλασάρει πάμφθηνα προϊόντα πρώτης ποιότητας και τον επιλέγουμε κυρίως γιατί είμαστε πονόψυχοι και θέλουμε να επιλύσουμε τα οικογενειακά κλπ προβλήματά του.
2.Να βλέπουμε τον περιπτερά ως «κλασσικό Έλληνα» που φοροδιαφεύγει και πληρώνει 300-500euro τον μήνα τους εργαζομένους του(οι οποίοι δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες) και τον ιδρυτή της μεγαλοεπιχείρησης ως τον επιοική ευεργέτη που είναι γενναιόδωρος πανω απ’ όλα γιατί μάς αγαπάει όλους.
Και τα δύο ισχύουν, και τα δύο καταρρίπτονται καθημερινά.
Το ζήτημα είναι πως δεν είναι ΟΛΟΙ ίδιοι! Επιλέγουμε εκείνον που εργάζεται με μεράκι και είναι πάνω από όλα δίκαιος,ή έστω προσπαθεί.
Δεν επικαλούμαι κανένα συναίσθημα για να «πονέσω» τον κύριο μπακάλη που γνωρίζω πως ανεβάζει τις τιμές κατά 30% αντί να τις μειώσει τώρα που η πλειονότητα του πληθυσμού έχει ανάγκη να «ανασάνει» για να αγοράσει τον καφέ του πχ, και ναι,θα το πάρω από την αλυσίδα αν μάθω πως οι σκοποί της είναι καλοί.
Ούτε θα ενισχύσω μια μεγαλοεπιχείρηση εφόσον μάθω πως εκμεταλλεύεται κόσμο.Δεν με ενοχλεί που έχει χαμηλές τιμές, απλά ας γίνεται αυτό με καλά κίνητρα και ευνοϊκές προς το κοινό όφελος προθέσεις,όχι με σκοπό την διαφθορά.
Και αν είμαι ικανοποιημένη από τα προϊόντα του μικροεπιχειρηματία,ΤΟΤΕ θα επικαλεστώ και τα συναισθηματικά κίνητρα και θα προτιμήσω να απευθυνθώ σε αυτόν που το έχει ανάγκη.
Η αγορά έχει νόμους «πάρε-δώσε» και αν δεν εργάζεσαι με μεράκι καταβάλλοντας αγώνα,ίσως να μην δεις τα αποτελέσματα που ήθελες.
Τότε δεν παραπονιέσαι, προσπαθείς.
Και αν δεν δεις αποτελέσματα, τίμια, αλλάζεις ό,τι φταίει.
Ίσως ο κόσμος θα ήταν καλό να το ψάχνει περισσότερο και να μην στηρίζεται στα μεγαλομάγαζα και τις αλυσίδες για λόγους κύρους, αλλά να λαμβάνει και άλλα υπόψιν, όπως η ανθρωπιά, αυτό μάλλον θέλει να πει η αφίσα. Υπερβάλλουν βεβαίως λίγο οι διατυπωτές της επικαλούμενοι παραδοσιακούς ρόλους, αλλά το νόημα απευθύνεται στον άνθρωπο.
Ως καταναλωτής, εφόσον ο κύριος Γιώργος ο μανάβης δεν επιθυμεί να με δηλητηριάσει με φυτοφάρμακα για να βγάλει κέρδος,θα τον προτιμήσω απο τα sturbacks[τυχαία αναφορά,δεν έχω κάτι προσωπικό].
Αν είμαι ο κύριος Γιώργος, απλά δεν θα καταφεύγω στην διαφθορά αλλά θα προσπαθώ κάθε μέρα για το καλύτερο και θα αποδεικνύω ότι το καλό προϊόν είναι προτιμότερο από τις περιστασιακές μόδες.
Αν είμαι ο ιδρυτής των starbucks θα προσπαθώ χωρίς να εκμεταλλεύομαι κανέναν να αποδείξω το αντίθετο.Και αν έχω και πισίνα,δεν την έχω κλέψει ούτε την χρωστάω. Αν είμαι και Άνθρωπος θα μοιραστώ τα υπάρχοντά μου.
Το στενάχωρο είναι η διαφθορά που αρχίζει να αυξάνεται σε βάρος της δίκαιης αντιμετώπισης. Ας μάθουμε να την διακρίνουμε και να την αποβάλλουμε. Όποιον ρόλο και αν έχουμε στην κοινωνία αυτή.
Ως εργαζόμενοι,ας διεκδικήσουμε πια τα δικαιώματά μας και ας μην σκύβουμε το κεφάλι σε παράνομες κινήσεις! Ο νόμος προβλέπει το οκτάωρο και το ρεπό,ας τα επαναδιασφαλίζουμε καθημερινά!
Δεν θεωρώ τίποτα και κανέναν δεδομένο επειδή ήταν έτσι οι όμοιοί του, εφόσον δεν μού έχει αποδείξει πως είναι το ίδιο. Επιλέγω τί θα πω και πώς θα πράξω ή πώς θα εγαστώ.
Δρω και σκέφτομαι δίκαια.
Συμπερασματικά,θα ήταν καλό να αποβάλλουμε τα στερεότυπα, εφόσον αυτά υφίστανται.
Ως φοιτήτρια δεν προσβάλλομαι ούτε για το επικάλεσμα στα εμπόδια των σπουδών μου, ούτε στα περιοδικά και την μόδα. Ως κοριτσάκι έπαιζα και με σπαθιά και με κούκλες, το ένα δεν αναιρεί απαραίτητα το άλλο. «Ας εστιάσουμε στο νόημα του μηνύματος» όπως σχολιάζει κάποιος άλλος, και ας εξετάσουμε την ουσία του και το κατά πόσο αυτή είναι έγκυρη ή μη.
Όλα υπάρχουν εκεί έξω και τα αντικρύζουμε καθημερινά. Πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά,όλα μαζί σε έναν πολίτη ή μεμονωμένα σε ξεχωριστά άτομα.
Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά στις συμπεριφορές.
Και ας μυηθούμε εκείνες που αρμόζουν ,πρωτίστως, σε έναν δίκαιο και σωστό άνθρωπο, χωρίς παρωπίδες και χαρακτηρισμούς.
Μία φωτογραφία και ένα άρθρο που την έκρινε εν μέρει, προκάλεσαν πανδαιμόνιο σχολίων στην σελίδα του ηλεκτρονικού περιοδικού.
Η εικόνα, «επικαλούμενη το συναίσθημα» όπως κάποιος σχολίασε, καλούσε τον μέσο καταναλωτή, να προτιμήσει τον μικροεπιχειρηματία από τον ιδιοκτήτη μεγάλης αλυσίδας καταστημάτων. «Στερεότυπα» ονόμασε ο συντάκτης του άρθρου τις επικαλέσεις του μηνύματος, «παραδοσιακά πρότυπα» ένας από τους σχολιαστές. Πρόθεση, εν τέλει, ήταν να κατανοήσουμε πως ο υπεύθυνος της μικρής επιχείρησης έχει μεγαλύτερη ανάγκη από την προσοχή μας από τον εκάστοτε μεγαλοιδιοκτήτη.
Η άποψη πιθανότατα είναι σωστή. Πιθανότατα όμως είναι και λανθασμένη(Ένας σχολιαστής μάλιστα είπε «ο καθένας κοιτάζει το δικό του συμφέρον»).
Ας επανέλθουμε τώρα στον όρο «στερεότυπα»:
Είναι στερεότυπο το ότι η πλειοψηφία των μικρών κοριτσιών παίζει με κούκλες ενώ τα αγοράκια με σπαθιά; Ο καθένας αναπτύσσει πάνω στο ερώτημα αυτό την προωπική του άποψη.
Ας αναρωτηθούμε όμως, δεν είναι στερεοτυπική σκέψη το:
1. Να θεωρούμε δεδομένο πως οι μεγαλοεπιχειρηματίες είναι όλοι στις Μπαχάμες με ένα πούρο στο χέρι κα από πίσω έχουν παιδάκια να εργάζονται, ενώ ο μπακάλης της γειτονιάς πλασάρει πάμφθηνα προϊόντα πρώτης ποιότητας και τον επιλέγουμε κυρίως γιατί είμαστε πονόψυχοι και θέλουμε να επιλύσουμε τα οικογενειακά κλπ προβλήματά του.
2.Να βλέπουμε τον περιπτερά ως «κλασσικό Έλληνα» που φοροδιαφεύγει και πληρώνει 300-500euro τον μήνα τους εργαζομένους του(οι οποίοι δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες) και τον ιδρυτή της μεγαλοεπιχείρησης ως τον επιοική ευεργέτη που είναι γενναιόδωρος πανω απ’ όλα γιατί μάς αγαπάει όλους.
Και τα δύο ισχύουν, και τα δύο καταρρίπτονται καθημερινά.
Το ζήτημα είναι πως δεν είναι ΟΛΟΙ ίδιοι! Επιλέγουμε εκείνον που εργάζεται με μεράκι και είναι πάνω από όλα δίκαιος,ή έστω προσπαθεί.
Δεν επικαλούμαι κανένα συναίσθημα για να «πονέσω» τον κύριο μπακάλη που γνωρίζω πως ανεβάζει τις τιμές κατά 30% αντί να τις μειώσει τώρα που η πλειονότητα του πληθυσμού έχει ανάγκη να «ανασάνει» για να αγοράσει τον καφέ του πχ, και ναι,θα το πάρω από την αλυσίδα αν μάθω πως οι σκοποί της είναι καλοί.
Ούτε θα ενισχύσω μια μεγαλοεπιχείρηση εφόσον μάθω πως εκμεταλλεύεται κόσμο.Δεν με ενοχλεί που έχει χαμηλές τιμές, απλά ας γίνεται αυτό με καλά κίνητρα και ευνοϊκές προς το κοινό όφελος προθέσεις,όχι με σκοπό την διαφθορά.
Και αν είμαι ικανοποιημένη από τα προϊόντα του μικροεπιχειρηματία,ΤΟΤΕ θα επικαλεστώ και τα συναισθηματικά κίνητρα και θα προτιμήσω να απευθυνθώ σε αυτόν που το έχει ανάγκη.
Η αγορά έχει νόμους «πάρε-δώσε» και αν δεν εργάζεσαι με μεράκι καταβάλλοντας αγώνα,ίσως να μην δεις τα αποτελέσματα που ήθελες.
Τότε δεν παραπονιέσαι, προσπαθείς.
Και αν δεν δεις αποτελέσματα, τίμια, αλλάζεις ό,τι φταίει.
Ίσως ο κόσμος θα ήταν καλό να το ψάχνει περισσότερο και να μην στηρίζεται στα μεγαλομάγαζα και τις αλυσίδες για λόγους κύρους, αλλά να λαμβάνει και άλλα υπόψιν, όπως η ανθρωπιά, αυτό μάλλον θέλει να πει η αφίσα. Υπερβάλλουν βεβαίως λίγο οι διατυπωτές της επικαλούμενοι παραδοσιακούς ρόλους, αλλά το νόημα απευθύνεται στον άνθρωπο.
Ως καταναλωτής, εφόσον ο κύριος Γιώργος ο μανάβης δεν επιθυμεί να με δηλητηριάσει με φυτοφάρμακα για να βγάλει κέρδος,θα τον προτιμήσω απο τα sturbacks[τυχαία αναφορά,δεν έχω κάτι προσωπικό].
Αν είμαι ο κύριος Γιώργος, απλά δεν θα καταφεύγω στην διαφθορά αλλά θα προσπαθώ κάθε μέρα για το καλύτερο και θα αποδεικνύω ότι το καλό προϊόν είναι προτιμότερο από τις περιστασιακές μόδες.
Αν είμαι ο ιδρυτής των starbucks θα προσπαθώ χωρίς να εκμεταλλεύομαι κανέναν να αποδείξω το αντίθετο.Και αν έχω και πισίνα,δεν την έχω κλέψει ούτε την χρωστάω. Αν είμαι και Άνθρωπος θα μοιραστώ τα υπάρχοντά μου.
Το στενάχωρο είναι η διαφθορά που αρχίζει να αυξάνεται σε βάρος της δίκαιης αντιμετώπισης. Ας μάθουμε να την διακρίνουμε και να την αποβάλλουμε. Όποιον ρόλο και αν έχουμε στην κοινωνία αυτή.
Ως εργαζόμενοι,ας διεκδικήσουμε πια τα δικαιώματά μας και ας μην σκύβουμε το κεφάλι σε παράνομες κινήσεις! Ο νόμος προβλέπει το οκτάωρο και το ρεπό,ας τα επαναδιασφαλίζουμε καθημερινά!
Δεν θεωρώ τίποτα και κανέναν δεδομένο επειδή ήταν έτσι οι όμοιοί του, εφόσον δεν μού έχει αποδείξει πως είναι το ίδιο. Επιλέγω τί θα πω και πώς θα πράξω ή πώς θα εγαστώ.
Δρω και σκέφτομαι δίκαια.
Συμπερασματικά,θα ήταν καλό να αποβάλλουμε τα στερεότυπα, εφόσον αυτά υφίστανται.
Ως φοιτήτρια δεν προσβάλλομαι ούτε για το επικάλεσμα στα εμπόδια των σπουδών μου, ούτε στα περιοδικά και την μόδα. Ως κοριτσάκι έπαιζα και με σπαθιά και με κούκλες, το ένα δεν αναιρεί απαραίτητα το άλλο. «Ας εστιάσουμε στο νόημα του μηνύματος» όπως σχολιάζει κάποιος άλλος, και ας εξετάσουμε την ουσία του και το κατά πόσο αυτή είναι έγκυρη ή μη.
Όλα υπάρχουν εκεί έξω και τα αντικρύζουμε καθημερινά. Πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά,όλα μαζί σε έναν πολίτη ή μεμονωμένα σε ξεχωριστά άτομα.
Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά στις συμπεριφορές.
Και ας μυηθούμε εκείνες που αρμόζουν ,πρωτίστως, σε έναν δίκαιο και σωστό άνθρωπο, χωρίς παρωπίδες και χαρακτηρισμούς.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου