Ήταν μια φορά...."μια φορά", που από το πολύ που την διηγήθηκαν ακούστηκε τόσες φορές...που έγινε πραγματικότητα!
Παρακάτω θα εναποθέσω μερικές ιστορίες από το βιβλίο του "Ιστορίες να σκεφτείς" γιατί,αν επιχειρήσω να σχολιάσω σε ξεχωριστά άρθρα όλα όσα κατάλαβα από αυτές τις λίγες σελίδες, θα γράφω για το υπόλοιπο καλοκαίρι!
Απολαύστε τον...
ΙΣΤΟΡΙΑ no1:
Συνειδητοποίηση
Σηκώνομαι το πρωί.
Βγαίνω από το σπίτι μου.
Υπάρχει μία τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Δεν την βλέπω
και πέφτω μέσα.
Την επόμενη μέρα,
βγαίνω από το σπίτι μου,
ξεχνάω ότι υπάρχει μία τρύπα στο πεζοδρόμιο
και ξαναπέφτω μέσα.
Την τρίτη μέρα
βγαίνω απ' το σπίτι μου προσπαθώντας να θυμηθώ
ότι υπάρχει μία τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Ωστόσο,
δεν το θυμάμαι
και πέφτω μέσα.
Την τέταρτη μέρα
βγαίνω απ' τοσπίτιμου προσπαθώντας να θυμηθώ
την τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Την θυμάμαι και,
παρόλα αυτή,
δεν την βλέπω και πέφτω μέσα.
Την πέμπτη μέρα
βγαίνω απ' το σπίτι μου.
Θυμάμαι ότι πρέπει να έχω στον νου μου
την τρύπα στο πεζοδρόμιο
και περπατάω κοιτάζοντας κάτω.
Την βλέπω και,
παρόλο που την βλέπω,
πέφτω μέσα.
Την έκτη μέρα
βγαίνω απ' το σπίτι μου.
Θυμάμαι την τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Πηγαίνω, ψάχνοντάς την με τα μάτια μου.
Την βλέπω,
προσπαθώ να πηδήξω από πάνω,
αλλά πέφτω μέσα.
Την έβδομη μέρα
βγαίνω απ΄το σπίτι μου.
Βλέπω την τρύπα.
Παίρνω φόρα,
πηδάω,
φτάνω με την άκρη των ποδιών μου
ως την άλλη μεριά.
αλλά όχι αρκετά μακριά, και πέφτω μέσα.
Την όγδοη μέρα
βγαίνω απ' το σπίτι μου,
βλέπω την τρύπα,
παίρνω φόρα,
πηδάω,
φτάνω στην άλλη άκρη!
Αισθάνομαι τόσο υπερήφανος που τα κατάφερα
που χοροπηδάω από την χαρά μου....
Και έτσι όπως χοροπηδάω..
ξαναπέφτω μέσα.
Την ένατη μέρα
βγαίνω απ' το σπίτι μου,
βλέπω την τρύπα,
παίρνω φόρα,
πηδάω
και συνεχίζω τον δρόμο μου.
Την δέκατη μέρα,
σήμερα μόλις,
συνειδητοποιώ
ότι είναι πιο βολικό
να περπατάω....
Στο απέναντι πεζοδρόμιο!
ΙΣΤΟΡΙΑ no2
ΙΣΤΟΡΙΑ no3
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου