Το κοριτσάκι με τα σπίρτα.

 Πέρασε από δίπλα της ένα φτωχό κοριτσάκι με λερωμένα ρούχα και λυπημένο ύφος. Του χαμογέλασε. Της χαμογέλασε και εκείνο . Σαν να ήταν παλιοί φίλοι.
"Γνωρίζεστε;" την ρώτησα απορημένη. Και τότε μού είπε:

"Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία ως παιδί, ήταν "Το κοριτσάκι με τα σπίρτα". Το θαύμαζα αυτό το παιδί, για την αντοχή και την υπομονή του. Για το πώς μετά από τόσες κακουχίες και την στέρηση του βασικού δικαιώματός του στην προστασία, εξακολουθούσε να είναι αθώο και να ονειρεύεται..Πόσο θα ήθελα να το γνώριζα αυτό το κοριτσάκι. Θα είχα πολλά να του δώσω και εκείνο πολλά να μού μάθει. Θα γινόμασταν φίλες. Και θα ονειρευόμασταν μαζί τα Χριστούγεννα. Ίσως αν η μαμά μου μού έπαιρνε εκείνα τα μπισκότα, να αδειάζαμε το κουτί μαζί...

Δεκέμβριος 2012: "Μην της δώσεις αυτά που σού ζητάει, εμπόριο το έχουν κάνει πια!" είπε εκείνο το άτομο της εμπιστοσύνης μου. Με την άκρη του ματιού μου, κοίταξα ξανά εκείνη την μαμά με το κοριτσάκι στην αγκαλιά της. Δεν μπορούσε να χωρέσει στο μυαλό μου πως μία μητέρα θα ήταν ικανή να εκμεταλλεύεται το παιδί της με αυτόν τον τρόπο, για να κερδίσει χρήματα.
Και όμως, στις μέρες μας, μια μεγάλη πλειοψηφία αυτό κάνει. Όχι οι πάντες ωστόσο.
Παρατηρώ γύρω μου τα δύο άκρα. Τους ανθρώπους που δίνουν λεφτά και εκείνους που προσπερνούν.
Ό,τι από τα δύο και αν κάνεις όμως, η εκμετάλλευση εξακολουθεί να υπάρχει, σε μικρότερο ή σε μεγαλύτερο βαθμό.

Εκμετάλλευση των παιδιών από τους γονείς, εκμετάλλευση των πραγματικά φτωχών από τους κερδοσκόπους, επίκληση στο συναίσθημα για ένα επιπλέον χαρτονόμισμα, έλλειψη ευαισθησίας για τα προβλήματα των συνανθρώπων και της κοινωνίας μας.
Ακόμα και αν φταίνε οι γονείς, ακόμα και αν φταίνε όσοι δίνουν ή όσοι δεν δίνουν, ακόμα εξακολουθώ να αναρωτιέμαι: Τα παιδιά, τί φταίνε;

Τα αθώα αυτά ματάκια, που δεν ξέρουν από κέρματα και χαρτονομίσματα, ξέρουν μόνο από παιχνίδι και φαντασία.
Το κοριτσάκι δεν είχε σπίρτα, αλλά με κοιτούσε.
Δεν μιλούσε την γλώσσα μου, αλλά ήταν ολοφάνερο πως μού ζητούσε να την βοηθήσω.
Για μια στιγμή πέρασε από το μυαλό μου πως "Συμβάλλω στην συνέχιση της εκμετάλλευσης αν ανταποκριθώ" . Και μετά σκέφτηκα τί μπορεί να έχει ανάγκη ένα παιδί.
Φαγητό,παιχνίδι,ρούχα. Φροντίδα.
Το παιδί δεν ξέρει από κέρματα και χαρτονομίσματα.

Έγινα για λίγο και εγώ παιδί, και απλά δάνεισα στο κοριτσάκι με τα σπίρτα που ήταν δίπλα μου το φαγητό μου, όπως θα έκανα τότε, που είχα οραματιστεί την συνάντησή μου μαζί του. Και η ευγνωμοσύνη που εισέπραξα, με έκανε να καταλάβω, πως ένα κομμάτι χαρτί και ένα κομμάτι σίδερο, δεν είναι τελικά το παν.
Το παν είναι να μοιράζεσαι.

Δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω, γιατί τόσα παιδιά υποφέρουν στο όνομα του κέρδους των γονέων τους, ή ακόμα και των ξένων.
Πώς φτάσαμε στην κατάσταση να διαβάζουμε βιβλία σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα και να τα θυμόμαστε μόνο τα Χριστούγεννα.Τα Χριστούγεννα κλαίμε και δίνουμε και κανένα κέρμα. Όλες τις υπόλοοιπες μέρες,αγνοούμε.....

Στα τέσσερά μου, δεν ήξερα τί είναι τα λεφτά.
Ήξερα τί είναι να είσαι αθώος και να ονειρεύεσαι.
Και κανείς δεν μού το στέρησε αυτό, δίνοντας ή παίρνοντας χρήματα.

Δυστυχώς, δεν είναι όλα τα παιδιά σε θέση να διαβάζουν βιβλία.
Να έχουν φαγητό.
Να τους κάνουν μια αγκαλιά.
Να παίζουν μαζί τους.

Αν περάσει από δίπλα σου κάποιο κοριτσάκι με τα σπίρτα[ή κάποιος Όλιβερ Τουίστ], μην το αγνοήσεις.
Πρέπει να είχα απορρίψει πολλά παιδιά, έως ότου εκείνα τα ματάκια μού έμαθαν πως ένα παιδάκι δεν θέλει τα λεφτά μου, και ας του έμαθαν να μού τα ζητάει.
Θέλει την φροντίδα μου.

Η εκμετάλλευση δεν συνεχίζεται όταν προσφέρεις ένα κομμάτι ψωμί ή ένα παιχνίδι.
Διαιωνίζεται όμως, όταν μπλέκεις με αυτόν τον μπελά, το ευρώ.
Γίνε για λίγο παιδί.
Τότε όλα θα είναι πιο απλά.
Ίσως τότε να μάθουμε να μοιραζόμαστε και να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο. "

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα περνάει καθημερινά από δίπλα σου.
Λοιπόν, θα το δεις;