Συναισθηματική ανωριμότητα.

Όσο και αν σε πληγώνουν, εσύ  να αγαπάς.

Τελικά ως και ο ειλικρινής έρωτας, εκείνος που κρατάει, θέμα ωριμότητας είναι.
 Όλα είναι θέμα συναισθηματικής ωριμότητας. 
 Όταν ξέρεις τί θες και τί έχεις ανάγκη, μπορείς να είσαι εκεί.
 Όταν όμως δεν έχεις ζήσει όσα ήθελες, νιώθεις λίγο χαμένος μέσα στην ευτυχία σου, άνετα να ανατινάζεις όλα για ένα fling (εδώ που τα λέμε δεν θα υπήρχε το fling αν δεν ένιωθες χαμένος!) . 

Και κάπως έτσι καταλήγουμε να λέμε "όλα έχουν μια ημερομηνία λήξης στις μέρες μας.".

Όχι, δεν έχουν, δεν είναι μία στάνταρ κατάσταση. Η συναισθηματική ανωριμότητα δημιουργεί τα προβλήματα.
Βλέπεις ανθρώπους που ηλικιακά θεωρούνται ώριμοι, στα ερωτικά τους να συμπεριφέρονται σαν παιδάκια που παίζουν με τα lego τους και να νιώθουν και ότι έκαναν κατόρθωμα. 

Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος να μετρήσεις την συναισθηματική ωριμότητα του άλλου.
 Άρα το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να τον εμπιστευτείς. Αντέχεις όμως;
Και αν σε πληγώσει, τείνεις να γίνεις και εσύ συναισθηματικά ανώριμος, έτσι κλεινόμαστε όλοι σε έναν φαύλο κύκλο. 


Η λύση; Όσο και αν σε πληγώνουν, εσύ να αγαπάς.

 Να ξέρεις πως ενιωσες,μοιράστηκες και ήσουν μες στην ευτυχία. 
Και θα μπορέσεις να είσαι ξανά, αρκεί να βρεις τον άνθρωπο που σού ταιριάζει και δεν είναι εντελώς χαμένος.
Ή, που είναι τόσο χαμένος όσο εσύ. 

Ας μην διαιωνίζουμε την κατάσταση. 
Ας αποδεικνύουμε ότι τα αληθινά υπάρχουν και τα ζούμε. 
Ωραία και τα flings, δε λέω, αλλά ποιός είπε ότι σε μία σχέση δεν μπορείς να είσαι ελεύθερος και δεν μπορείς να περνάς παραπάνω από τέλεια; 

Οι συναισθηματικά ανώριμοι το λένε.
 Που πολλαπλασιάζονται. Όπως και η απογοήτευση στις μέρες μας. Και σε ρωτάω: Δοκίμασες να το ζήσεις, ή φοβάσαι;
Κανείς δεν θα απαιτήσει να νιώσεις μεγάλα πράγματα, είσαι ο μόνος- η μόνη που ξέρει αν θέλει να αγαπήσει ή αν αρκείται σε κάτι λιγότερο.

Απλά διάλεγε τα κατάλληλα άτομα, γιατί η αγάπη είναι κάτι μεγάλο για να παίζουμε μαζί της και εν τέλει, απ' τις στάχτες της να γεννιούνται συναισθηματικά ανώριμοι.
Ξανά και ξανά και ξανά.

Και ο κύκλος δεν σπαει, εκτός αν καταφέρουμε να γίνουμε οι εξαιρέσεις.
Να είμαστε οι μεγαλύτεροι χαζοί αλλά να ξέρουμε τί πραγματικά νιώθουμε.