Εικόνες και τροχιές.

Πολύ συχνά (αν όχι πάντα), οι άνθρωποι νομίζουμε πως είμαστε το κέντρο του κόσμου.

Ζούμε σε μια τροχιά γύρω από την οποία γυρίζουν μόνο οι δικές μας σκέψεις, οι δικές μας εξάρσεις ενθουσιαμού και - ακόμα συχνότερα δυστυχώς- τα δικά μας προβλήματα.

Το χειρότερο δε, είναι που νομίζουμε και πως όλος ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει, πέρα από το να ασχολείται μαζί μας.

Χμ, τώρα που το σκέφτομαι, αυτό δεν είναι και πολύ άτοπο. καθώς όντως υπάρχουν αργόσχολοι που ασχολούνται μόνο με τις ζωές των άλλων, αλλά ακόμα και αυτοί κάποιο δικό τους ενδιαφέρον θα βρίσκουν κάποια στιγμή, δεν μπορεί.

Το αστείο που παρατηρώ σε όλους όσους έχω συναντήσει (συμπεριλαμβανομένης της γράφουσας) είναι που αναρωτιούνται (άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο συχνά) "και τί θα πει ο τάδε για αυτό που φοράω?/ τί θα σκεφτεί η δείνα που δεν έχω δουλειά αυτό το διάστημα; / κοίτα τί ωραίος-α που είμαι σε αυτή τη φωτογραφία, όλοι αυτό θα σκέφτονται τώρα λογικά, ε;" (βλέπε μέσα κοινωνικής δικτύωσης *γκούχου*).

Και όμως, όχι. 

Ναι, μπορεί να είσαι το επίκεντρο της επικαιρότητας για δύο λεπτά, δύο ώρες ή δύο μέρες.

Μπορεί να σχολιαστείς αρνητικά ή θετικά και μπορεί να σε σκεφτούν και να σχηματίσουν την χ/ψ άποψη, σωστή ή λάθος. 

Μπορεί να γίνεις και διάσημος και να ξέρουν όλοι το ονομά σου.

Απ' την άλλη, άλλο "όνομα" και άλλο "σκέψεις", σωστά;

Μα, πίστεψέ με, η τροχιά αυτή που νομίζεις ότι υπάρχει, δεν υπάρχει.

Ας προσγειωθούμε, άνθρωποι! 

Θέλουμε δε θέλουμε ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο περπατούν, κινούνται, σχεδιάζουν, ερωτεύονται η γκρινιάζουν και άλλοι.

Άλλοι που μάς μοιάζουν ή άλλοι εντελώς διαφορετικοί.

Άλλοι με τους οποίους θα κάναμε κάθε μέρα παρέα και άλλοι που δεν θα θέλαμε ούτε να τους γνωρίσουμε.

Και τί θα πάθουμε, αν πριν βγάλουμε τα βιαστικά μας συμπεράσματα σκεφτούμε πως, ναι, τα προβλήματά μας είναι σημαντικά και εμείς είμαστε εξίσου σημαντικοί,

μα ο κόσμος δεν περιστρέφεται μόνο γύρω μας και αυτό είναι καλό.

Γιατί αν αυτό συνέβαινε, θα σήμαινε πως είμαστε μόνοι.

Και αν μάθουμε να μοιραζόμαστε σκέψεις, ανησυχίες και εξάρσεις ενθουσιασμού χωρίς να μας νοιάζουν εικόνες και τροχιές, ο κόσμος μας ίσως να ήταν κάπως λιγότερο μοναχικός..