Αφελείς ερωτευμένοι.

"Μπορούμε να γίνουμε χαζοί από έρωτα;" αναρωτιόταν.

Δεν είναι και δύσκολο να απαντήσεις σε αυτό, θα μού πεις.

Είναι σαν να ρωτάει κανείς "Νιαουρίζουν οι γάτες;".

Κάθε μέρα βλέπεις γύρω σου χαζούς από έρωτα.

Είναι εκείνοι, που ό,τι μα ό,τι και να γίνει χαμογελούν τα πρωινά και σού δίνουν και εσένα μία γεύση από ροζ συννεφάκια μεταδίδοντας τραγούδια για ερωτευμένους παντού.

Ή αυτοί, που πονούν τα βράδια χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος και τραγουδούν ό,τι το πρωί αποκαλούσαν 'πονοκέφαλο'. Πίνουν, έχουν πάντα κάποιο πρόβλημα να συζητήσουν με φίλους και φυσικά, πολλές τρέλες να κάνουν για να διεκδικήσουν το έτερον ήμισυ.

Είναι αυτοί που βγαίνουν ραντεβού και κάθε φορά ελπίζουν σε κάτι καλύτερο, οι χωρισμένοι που κοιτάζουν το ποτήρι τους και ανακατεύουν το ίδιο παγάκι ώσπου να λιώσει (ή τον τοίχο μέχρι να αρχίσει να τους μιλάει-απ'το πολύ ποτό), οι ονειροπαρμένοι που κυνηγούν για χρόνια ολόκληρα το άπιαστο.

Σίγουρα, ο κόσμος είναι γεμάτος ερωτευμένους, έτοιμους να αποτρελαθούν για δυο μάτια.

Υπάρχει μια άποψη που λέει πως όλα γίνονται για να έχουμε ανταπόκριση. Αυτός είναι ο σκοπός.

Είσαι ευτυχισμένος όταν έχεις κοντά σου άλλον έναν τρελό, διατεθειμένο να παλέψει μαζί σου για να κρατήσει κάτι που, φαινομενικά, είναι η πιο απαίσια ιδέα στα μάτια του κόσμου.

Και τί γίνεται όταν δεν υπαρχει η ανταπόκριση;

"Αγαπάς γιατί έτσι!" θα σού πουν οι υποστηρικτές της αντίθετης όχθης.

Αγαπάς για να γράφεις γράμματα και για να ονειρεύεσαι συνεχώς. Για να ελπίζεις, Για να αλλάζεις. Ή μάλλον, όλα αυτά σού συμβαίνουν επειδή νιώθεις κάτι τόσο όμορφο.

Και τελικά, για να νιώσεις πώς είναι να νοιάζεσαι, όχι γιατί περιμένεις από το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει κάτι, αλλά γιατί σού προέκυψε το συναίσθημα και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο, μόνο να το ζεις.

Ό,τι και αν σού προκύψει, θα είσαι ένας χαζός από έρωτα ανάμεσα σε πολλούς σε αυτό τον κόσμο.

Μπορείς βέβαια να επιλέξεις αν θες να αφιερώσεις χρόνο στο να ζεις όλα όσα έχεις ανάγκη ή στο να περιμένεις κλεισμένος-η σε μια κατάσταση που δεν σε εκφράζει.

Και τα δύο είναι φάσεις που περνάμε, για να καταλάβουμε εν τέλει τί είναι αυτό που μάς κάνει να είμαστε χαρούμενοι:

Το να πετύχουμε έναν σκοπό, το να μοιραζόμαστε, ή το να αγαπάμε χωρίς λόγο;

Και αν νιώθεις πολύ χαζός επειδή είσαι εδώ ενώ δεν θα έπρεπε κανονικά να είσαι, βγες μια βόλτα, εντόπισε τους ερωτευμένους σε αυτή την πολη και δες το και μόνος σου.

Είσαι στην κατάσταση αυτή, επειδή το επέλεξες.

Μπορούσες να ήσουν και αλλιώς. 

Καλύτερα ή χειρότερα.

Απλά δεν θες.

Γιατί καταβάθος είναι αυτή η αφέλεια του έρωτα που είχες ανάγκη σε αυτή την φάση της ζωής σου.

Μερικές φορές δεν είναι κακό να είμαστε χαζοί απο έρωτα.

Απλά θα προτιμούσαμε να είχαμε λίγη βοήθεια για να βγάζει όλο αυτό νόημα,

ίσως, από κάποιον άλλο αφελή που απλά μάς αγαπάει και σκέφτεται για εμάς, ο,τι και εμείς για εκείνον.