Ready,set,go!

"Πρώτα να δρας και μετά να σκέφτεσαι.Αυτό είναι το μυστικό για να πετύχεις τα όνειρά σου." , διάβασα κάπου. Τότε, θυμήθηκα εκείνο το παιδικό που, όταν οι ήρωες έβρισκαν την λύση σε ένα πρόβλημα,ένα μεγάλο κίτρινο λαμπάκι ξεπρόβαλε πάνω από τα κεφάλια τους. Κοίταξα το δικό μου φωτεινό λαμπάκι, ευχαρίστησα τον πανέξυπνο αυτό συγγραφέα, και αποφάσισα να καταμετρήσω τους λόγους για τους οποίους έχει δίκιο.

Οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε αφιερώσει ώρες/μέρες/εβδομάδες ακόμα και χρόνια στο να σκεφτόμαστε, να σχεδιάζουμε και να οργανώνουμε τα όνειρά μας. Δεν λέω, καλός είναι και ο προγραμματισμός, θετικό είναι και το γεγονός πως οραματιζόμαστε, όμως, έχετε αναλογιστεί ποτέ πόσο χρόνο και πόσες δόσεις ανησυχίας θα είχαμε γλιτώσει αν απλά «ακολουθούσαμε την καρδιά μας» ;

Όχι, δεν διαβάζετε σενάριο από τα «Κλεμμένα όνειρα», δεν πρόκειται να γεμίσω τις επόμενες εκατόν εικοσι-πέντε γραμμές επιχειρώντας να σάς εξηγήσω ποιά είναι η σημασία του να κάνει κανείς αυτό ακριβώς που θέλει επειδή είναι και το πιο υγιές, το μόνο που μπορεί εν τέλει να τον κάνει γεμάτο άνθρωπο(αυτά εξάλλου σάς τα παρέθεσα σε προηγούμενα επεισόδια).

Η σκέψη σε αντιπαράθεση με την πράξη είναι αυτό που ήθελε ο συγγραφέας να μάς περάσει ως μήνυμα με την ατάκα του αυτή(ξέρετε,εκείνη που κατέστησε φωτεινό το λαμπάκι).

Θες να επιχειρήσεις μια αλλαγή στην ζωή σου, μικρή ή μεγάλη, πάντως για σένα σίουρα σημαντική και αδιαμφισβήτητα θεμιτή.

Οι περισσότεροι άνθρωποι στην θέση σου, θα είχαν αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις. Θα συζητούσαν με τους φίλους τους, θα ρωτούσαν τους εχθρούς τους, θα σημείωναν σε μια λίστα τα υπέρ και τα κατά και, αν δεν υπήρχε λίστα, θα ταλάνιζαν το μυαλουδάκι τους για μέρες, μήνες, ίσως και για χρόνια. Και ένα απόγευμα, πίνοντας το καφεδάκι τους στο μπαλκόνι με την Μαρία, θα της έλεγαν «Θυμάσαι που ήθελα να κάνω αυτό;Πώς πέρασε ο καιρός και δεν το επιχείρησα;» .

Άλλοι μετά από αυτόν τον συλλογισμό θα πηδήξουν στην απέναντι όχθη και άλλοι απλά θα δειλιάσουν και θα συλλογίζονται για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Αυτό που εσύ πρέπει να κάνεις, μάς λέει ο συγγραφέας, είναι να σταματήσεις να σκέφτεσαι.

Ναι, όπως ακούς.

Θες να κάνεις κάτι; Απλά επιχείρησέ το. Διαφορετικά, ή θα το εξιδανικεύσεις υποβαθμίζοντας με τον τρόπο αυτό κάθε άλλη δραστηριότητά σου, ή θα αναρωτιέσαι μονίμως «πώς θα ήταν;» και, ακόμα και αν σε γενικές γραμμές είσαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος του κόσμου πάντα κάτι θα λείπει.

Δεν σού λέω βέβαια, να θες να γίνεις δολοφόνος και να το επιχειρήσεις για τους παραπάνω λόγους. Η τόλμη έχει και κάποια όρια. Αν η απόφασή σου πρόκειται να καταπατήσει βασικά δικαιώματα των άλλων, καλύτερα να παραμείνει στο ντουλαπάκι του μυαλού σου και να πετάξεις το κλειδί.

Έχει διαφορά όμως το να πληγώνεις τους άλλους από το να παρουσιάζουν το ότι η απόφασή σου τους αφορά ως επιχείρημα για να σε αποτρέψουν από αυτήν, ενώ στην πραγματικότητα είναι αποκλειστικά δικό σου θέμα. Ας πούμε πως θες να φύγεις στο εξωτερικό και η μαμά σου ισχυρίζεται ότι «θα πεθάνει αν φύγεις» για να σε πείσει να μείνεις κοντά της. Το να κάνεις μια αλλαγή στην ζωή σου, συνεπάγεται το ότι οι άνθρωποι που σε αγαπούν οφείλουν να την αποδεχθούν, εφόσον σε κάνει χαρούμενο και εφόσον δεν καταπιέζεις κανέναν, παρά μόνο αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο, στα όρια που θέτεις εσύ ο ίδιος.

Όλοι θα έχουν να πουν κάτι για τις πράξεις σου. Καλό ή κακό, ενθαρρυντικό ή άκρως αποτρεπτικό. Το θέμα είναι τα όριά σου να τα θέτεις εσύ και μόνο εσύ. 

Με το να σκέφτεσαι και να υπεραναλύεις συνεχώς, λαμβάνεις υπόψιν σου και τις γνώμες των άλλων και προσθέτεις στην «λίστα» ακόμα περισσότερα πλεονεκτήματα/μειονεκτήματα από όσα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, με αποτέλεσμα να μπερδεύεσαι ακόμα περισσότερο.

Ενώ αν πεις «χμ, ωραία ιδέα θα ήταν να γίνω ραδιοφωνικός-ή παραγωγός μια μέρα» και ξεκινήσεις ακριβώς από την αφετηρία (πχ με εθελοντισμό, ή μέσω διαδικτύου, ή ως μαθητευόμενος-η σε

κάποιον γνωστό σου), μια μέρα θα γίνεις ραδιοφωνικός-ή παραγωγός. Και αν δεν γίνεις, θα είναι γιατί το δοκίμασες, το μελέτησες, το γνώρισες το αντικείμενο και τελικά δεν σού άρεσε και τόσο.

Το βέβαιο είναι ότι θα έχεις δοκιμάσει αυτό που επιθυμούσες και δεν θα σε βασανίζει καμιά δεύτερη σκέψη.

Πέτα λοιπόν τις υπεραναλύσεις στα σκουπίδια και απλά ξεκίνα από την αφετηρία.

Ευχαριστώ ανώνυμε συγγραφέα.