Μεγάλα όνειρα,μεγάλη υπομονή

Από μικρή ήμουν ονειροπόλα.  Μην φαντάζεστε μια φαντασμένη,ντυμένη με χρωματιστά ρούχα που όλη μέρα λέει ασυναρτησίες,όχι. Δεν ήμουν από εκείνους που επιδεικνύουν την τάση τους να φτιάχνουν σενάρια. Σενάρια για τον κόσμο, την αλλαγή του και σενάρια για την ίδια την ζωή τους και το πώς θα μπορούσε αυτή να γίνει περισσότερο........πολύχρωμη.
Όταν έκλεινα την πόρτα του δωματίου,τα μάτια μου και τον διακόπτη που με συνέδεε με τον εξωτερικό κόσμο, έβλεπα τις αλλαγές. Όλες εκείνες τις εκδοχές που ήταν τόσο μακρινές, ήταν όμως αυτό που χρειαζόμασταν, γιατί κανείς άλλος δεν το έβλεπε;

Οι κόσμοι μου, είχαν κάτι το μοναδικό. Δεν ήταν βαρετοί, λογικοί, συνηθισμένοι. Σε αυτούς, οι άνθρωποι χαμογελούσαν και είχαν όσα τους έκαναν αληθινά ευτυχισμένους, χωρίς να στηρίζονται σε λεφτά και βιομηχανίες και χωρίς να κάνουν κακό σε κανέναν.
Υπήρχαν λάθη, μα δεν υπήρχε κακή προδιάθεση. Και οι αλλαγές έρχονταν για να φέρουν την πρόοδο.
Στην φαντασία μου, υπήρχε θετική σκέψη, γιατί απλά μπορούσε.

Κάθε φορά που ήθελα κάτι πολύ, απλά έκλεινα τα μάτια μου.
Και,σε ένα διαφορετικό σύμπαν κάθε φορά, το αποκτούσα.
Μην πάει ο νους σας στο κακό,δεν οραματιζόμουν πλούτη και εξουσία.
Εκείνο το πτυχίο έβλεπα, ή την φίλη που τα ξαναβρήκαμε, ή έναν μικρό χώρο για να ηρεμώ.
Κάποιες φορές έβλεπα και άγνωστα πρόσωπα, από χώρες μακρινές.
Δεν είχα πάει βέβαια σε αυτές τις χώρες ποτέ, αλλά κλείνοντας τα μάτια μου,ήμουν εκεί.
Και οι άνθρωποι,πόσο καλοί!Η διαφορετικότητα δέσποζε στους κόσμους μου, αλλά απ' την άλλη,ποιός νοιάζεται αν είμαι μία αδιόρθωτη ονειροπαρμένη; Όταν κλείνω τα ματια μου, το ξέρουν, και μ' αγαπούν γι' αυτό.
Κάνουν την αδυναμία μου,δύναμη.

Ανοίγοντας τα μάτια μου, βλέπω κάτι άλλο. Ένα δωμάτιο βλέπω. Και ένα Post-it που λέει πού θέλω να ταξιδέψω και πόσο κοστίζει το κάθε μέρος. Πιο δίπλα, ένα σκονισμένο βιβλίο φυσικής που-αλήθεια τώρα- πρέπει να διαβαστεί(και ας μην μού αρέσει η φυσική) και μία στοίβα με μισοτελειωμένα σενάρια που σκοπέυω μια μέρα να τα κάνω παραμύθια.
Οι στόχοι μου είναι όλοι μπροστά μου, τους βλέπω, τους αντιλαμβάνομαι, μα πρέπει να κλείσω τα μάτια μου για να καταφέρω να τους ζήσω.
Και κάπου εκεί αναρωτιέμαι:Πότε τα σενάρια θα γίνουν κάτι απτό;Πότε οι φανταστικοί κόσμοι θα γίνουν η καθημερινότητά μου;

Συνάδελφοι ονειροπόλοι, ξυπνήστε.
Η πραγματικότητα είναι κάτι το απίστευτα σύνθετο και πολύπλοκο για να την φανταστείς και να συγκροτηθεί. Δεν απαρτίζεται μόνο από εμάς και τα όνειρά μας.
Απαιτείται προσπάθεια για να εντάξουμε τις επιθυμίες μας στην ζωή μας.
Πολλοί απογοητεύονται και δεν προσπαθούν καν. Απλα βολεύονται σε καταστάσεις μέτριες και μια ζωή κλείνουν τα μάτια για να δουν αυτό που αγαπούν.
Άλλοι προσπαθούν,ξαναπροσπαθούν,και πάλι απ' την αρχή.
Αίσιο τέλος θα είχαμε αν έλεγα ''.....και τελικά τα καταφέρνουν και όλα είναι μέλι γάλα."!
Δεν θα το πω όμως. Γιατί πρόσφατα ανακάλυψα πως τα μεγάλα όνειρα, απαιτούν μεγάλη υπομονή για να γίνουν πραγματικότητα.
Δεν πρέπει μόνο να το παλεύεις δηλαδή, οφείλεις να ξέρεις πότε κάνουμε ένα βήμα πίσω για να πάρουμε φόρα.
Όταν γίνει αυτό, είσαι δύο βήματα πιο μπροστά.

Στην αληθινή ζωή, δεν οραματίζεσαι κάτι και την επόμενη μέρα το κάνεις να υφίσταται.
Λυπάμαι που το ομολογώ-είπαμε, και εγώ ονειροπόλα είμαι.
 Πρέπει να περάσει καιρός, να κάνεις ό,τι μα ό,τι περνάει από το χέρι σου και να εκμεταλλευτείς την σωτή στιγμή, αρπάζοντας τις ευκαιρίες από τα μαλλιά.
Προσοχή όμως: Ποτέ να μην τα παρατάς.

Το ότι κάτι είναι δύσκολο, δεν σημαίνει πως είναι και ακατόρθωτο.
Θέλει πείσμα για να αντέξεις.
Θέλει τα ''όχι''και τα ''δεν μπορείς'' που θα ακούσεις να μην σε πτοήσουν.
Οταν θες πραγματικά κάτι, να το υπερασπίζεσαι με όλο σου το είναι,και να πιστεύεις κάθε μέρα πως αυτό είναι η δική σου πραγματικότητα, απλά οι άλλοι ακόμα δεν την βλέπουν, γιατί δεν έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή.

Όσος καιρός και αν περάσει, όση υπομονή και αν χρειαστεί, εσύ μια μέρα θα φέρεις τον μικρόκοσμό σου στην επιφάνεια.
Θα προσθέσεις στο γκρι της πόλης την δική σου πινελιά. Και θα σού αξίζει, επειδή το πίστεψες πραγματικά. Και αγωνίστηκες για ''αυτό το χαζό όνειρο'' που κανένας δεν το υποστήριζε.
Ήσουν εσύ παρέα με τα κλειστά φώτα και την κλειδωμένη πόρτα.

Αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο σκοπός σου ως ονειροπόλος.
Να αλλάξεις τον μουντό μας κόσμο, μαθαίνοντας να κάνεις υπομονή, να μην αφήνεις ποτέ αυτό που αγαπάς και να πιστεύεις πως η πρσπάθεια σε βγάζει πάντα σε καλό.
Αν όχι σήμερα, τότε σίγουρα "εκείνη την μέρα".
Εκείνη την μέρα, τα φώτα θα είναι ανοιχτά και οι πόρτες ξεκλείδωτες.