Αξιοπρεπώς εγωιστής ή εγωιστικά αξιοπρεπής;

 Όταν κανείς ακούει τον χαρακτηρισμό "εγωιστής",περνούν από το μυαλό του πολλές διαφορετικές ερμηνείες: Αυτός που αγαπάει τον εαυτό του τόσο ώστε να τον θέτει πάνω από όλους και όλα, αυτός που προστατεύει τον εαυτό του δίνοντας πρώτη προτεραιότητα στο ατομικό του συμφέρον έναντι των ανθρώπων που τον απαρτίζουν, εκείνος που κρύβει τα συναισθήματά του ώστε να προστατεύσει τον εγωισμό του και να μην εκτείθεται,όποιος εν τέλει θυσιάζει ορισμένα πράγματα στο όνομα του "εγώ".
Σίγουρα πάντως, όταν ακούμε πως κάποιος φέρθηκε εγωιστικά, η σκέψη μας τρέχει σε αρνητικές έννοιες.
Από την άλλη, οι ίδιοι οι εγωιστές(ή εκείνοι που ισχυρίζονται πως είναι εγωιστές και μάλιστα υπερασπίζονται με επιχειρήματα την θέση τους) δηλώνουν πως είναι προτιμότερο να ασκείς ένα είδος αυτοπροστασίας προκειμένου να είσαι δυνατός και ακέραιος παρά να εκδηλώνεις συναισθήματα για τα οποία στην πορεία δεν θα νιώθεις περήφανος. Τα συναισθήματά μας δείχνουν την ευαίσθητη πτυχή μας και οι εγωϊστές θέλουν να γίνεται φανερό πως δεν διαθέτουν τέτοιου είδους πτυχή(ή μήπως αδυναμία;).

Από μια άλλη οπτική γωνία, όλοι εκείνοι που θεωρούν πως ο εγωισμός είναι κακό πράγμα πιστεύουν πως αξίζει να ρισκάρεις τα πάντα για να κάνεις αυτό που νιώθεις και σού αρέσει. Οι μεν ισχυρίζονται πως είναι ριψοκίνδυνοι και διεκδικητικοί. Οι δε, τους προσάπτουν την κατηγορία της έλλειψης αυτοσεβασμού.

Γιατί "Όταν αγαπάς τον εαυτό σου, τον προστατεύεις"-εγωιστές speaking.
Δεν έχουν και άδικο.

Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ λεπτά τα όρια μεταξύ εγωισμού και αξιοπρέπειας.
Σε ποιό σημείο είσαι τόσο πολύ υπέρμαχος της αυτοπροστασίας που πατάς την γραμμή της εγωιστικής συμπεριφοράς: Και, πότε είσαι τόσο λίγο εγωιστής, που ξεχνάς τί σημαίνει αξιοπρέπεια;

Δεν υπάρχει προσφορά και εξοικείωση άνευ ορίων.
Υπάρχουν κάποιες καταστάσεις για τις οποίες αξίζει να γκρεμίσεις τα τείχη του εγωισμού σου, παραμένοντας αξιοπρεπέστατος.Όπως όταν αγαπάς και μοιράζεσαι.
  Ωστόσο, ορισμένες φορές,πρέπει να σκέφτεσαι και τον εαυτό σου.
Ας πούμε, όταν δεν σε αγαπούν και το ξέρεις.
Όταν δεν σε εκτιμούν. Όταν υποβιβάζεται ασύστολα αυτό που είσαι και μαζί, συτό που νιώθεις(μάντεψε ποιός θα βγει πληγωμένος στο τέλος.).
Όταν οι πράξεις σου(οι οποίες υπό άλλες συνθήκες θα ήταν απλά δοτικές), σε εκθέτουν ανεπανόρθωτα και κανείς δεν μπορεί κατόπιν αυτών να πιστέψει στην αξία σου και να πάρει στα σοβαρά τα συναισθήματά σου.
Όταν επιτρέπεις σε άτομα που δεν έχουν το δικαίωμα, να εκφέρουν και να διαδίδουν αρνητικά πράγματα για εσένα, με αποτέλεσμα να πλήττονται τα αισθήματά σου τελικά. Όταν ασχολείσαι με ασήμαντα γεγονότα και τα μεγαλοποιείς, σε βάρος του εαυτού σου.
Όταν δεν σε αγαπάς εσύ ο ίδιος-η ίδια,δεν αφήνεις περιθώρια για να γίνεις αποδεκτός και αγαπητός από εκείνους που μπορούν να σε σεβαστούν και να σε εκτιμήσουν.

Όταν η αξιοπρέπεια έχει το προβάδισμα, τότε το αστείρευτο ρίσκο πάει περίπατο και στην ζωή σου τίθενται όρια. Όρια που σε βοηθούν να διαχωρίζεις τί σε ωφελεί και τί είναι τοξικό για σένα.
Ο εγωισμός από την άλλη, φανερώνει πως είσαι προκατειλημμένος απέναντι......... στα πάντα.
Ίσως πληγώθηκες μια και δυο φορές, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα επαναληφθεί αυτό.
Οφείλουμε να δίνουμε ευκαιρίες στους ανθρώπους και, αν δούμε πως δεν υπάρχουν κοινές παραδοχές, τότε προστατεύουμε το "εγώ" μας. Ως τότε, είμαστε απλά τρωτοί άνθρωποι.
Και να πονάμε,τί έγινε; Εφόσον ξέρουμε το σωστό και το λάθος για εμάς, εφόσον έχουμε αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, και λάθος να κάνουμε, δεν σημαίνει πως βαδίζουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Ας προστατευτούμε από τα δύο άκρα λοιπόν,τον εγωισμό και το απόλυτο ρίσκο, και ας δώσουμε ευκαιρίες,πάντα υπολογίζοντας ότι η αξιοπρέπειά μας πρέπει να στοχεύει σε ένα μέσο.
Με κέντρο εμάς και τις υγιείς σχέσεις που αναπτύσσουμε με τους άλλους.