Χτίσιμο και γκρέμισμα της ματιάς μας

Κέρκυρα,Κέρκυρα με το Ποντικονήσι.......................

http://www.cosmopolitan.gr/true-stories/egrapses-istoria/60/article-2680#.UX6gFjcefyV
:D

Αν πω ότι ξέρω την Κέρκυρα «σαν την παλάμη του χεριού μου» θα λέω ψέματα.

Από τις ωραίες παραλίες θυμάμαι μόνο την Δασιά, και 2-3 άλλες που επισκεφθήκαμε με τα παιδιά το καλοκαίρι που μας πέρασε.

Ξέρω όμως την Πόλη.

Μία πόλη που μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν μπορούσα ούτε να φανταστώ την απίστευτη ομορφιά που κρύβει.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως η πρώτη μου εντύπωση από την Παλιά Πόλη, ήταν ο φόβος.

Ήμουν περίπου εννέα χρονών και τα επιβλητικά βενετσιάνικα κτήρια με έκαναν να νιώθω ότι βρισκόμουν μέσα σε κάποιου είδους παραμύθι. Ή θρίλερ.

Όμως, πάντα υπεραγαπούσα τα παραμύθια και όχι μόνο συνήθισα, μα έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις από τις ολιγοήμερες διακοπές μου στο νησί.

Εννέα χρόνια μετά και μετά την εμπειρία των Πανελληνίων εξετάσεων, αν με ρωτούσες που θα ήθελα να ταξιδέψω, θα σου έλεγα με ενθουσιασμό «Στην Κέρκυρα βέβαια».

Ένιωθα πως με αυτό το νησί κάτι με έδενε, δεν ήξερα τι.

Μάλλον ήταν η περιέργεια που είχα να το εξερευνήσω. Διότι από την πρώτη εκείνη φορά είχα παρατηρήσει πως το μέρος αυτό ήταν πολύ διαφορετικό από ό,τι είχα δει στη ζωή μου.

Για μένα η Πόλη που κάποτε τόσο με είχε φοβίσει, στα 18μου χρόνια αποτελούσε ένα άλυτο μυστήριο.

Παρά το γεγονός πως στο Μηχανογραφικό μου την πρώτη θέση κατείχαν «Φιλολογίες» και «Παιδαγωγικές», από την στιγμή που είδα πως υπήρχε Πανεπιστήμιο (το Ιόνιο) στην Κέρκυρα, κάτι μέσα μου έλεγε πως εκεί θα κατέληγα.

Έτσι και έγινε.

Οι αμέτρητες φορές που χάθηκα στις 5 το πρωί με δύο βαλίτσες στο χέρι μέσα στα καντούνια για να βρω το σπίτι μου, σήμερα μου φέρνει ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη.

Ένα Κερκυραίο γατάκι να με καλημερίζει, οι εξάδες με τα νερά, η γυμναστική ως το σπίτι, ένα φοιτητικό τραπέζι με οικοδέσποινα εμένα, βόλτες, ξεναγήσεις, φωτογραφίες και κάτι από κιθάρα και σαξόφωνο στα καντούνια, θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό μου.

Αναγκάστηκα να φύγω για οικονομικούς λόγους και για να περάσω σε μία σχολή, η οποία σήμερα με καλύπτει πολύ περισσότερο από όσο θα μπορούσα να φανταστώ.

Με ρωτούν αν μετάνιωσα που έχασα ένα χρόνο από τις σπουδές μου για να πάω σε ένα νησί χωρίς προφανή λόγο, αλλά εγώ ξέρω πως υπήρχε ο λόγος. Ήταν η Παραμυθένια πόλη μου, όπως την αποκαλώ, που εκτός από την απίστευτη ομορφιά της, μου χάρισε υπέροχες αναμνήσεις, μου έδωσε ώθηση για να μην επαναπαύομαι και να τολμώ να ταξιδεύω για να γνωρίζω νέους ανθρώπους και πολιτισμούς που έχουν να μου προσφέρουν πάρα πολλά.

Όποιος υποστηρίζει πως το να φεύγεις για μερικούς μήνες από τα μέρη σου για να ανοίξεις τα φτερά σου δεν έχει νόημα, για μένα είναι λάθος.

Η ζωή είναι ένα ταξίδι.

Ζήσε την κάθε στιγμή, εκμεταλλεύσου την κάθε ευκαιρία που σου παρουσιάζεται, γνώρισε νέα άτομα και νοοτροπίες.

Αφιέρωσε χρόνο για να διαβάσεις, να εργαστείς και να δημιουργήσεις αλλά και για να κάνεις ταξίδια τα οποία είναι ικανά να συνθέσουν τις ομορφότερες εμπειρίες σου. Επόμενοι προορισμοί:Ρώμη, Βιέννη, Παρίσι.

Προσδεθείτε και.... Καλό μας ταξίδι!