Ένα δασάκι στο αστικό τοπίο

Περνώντας συχνά πυκνά με το αστικό έξω από εκείνο το μικρό δάσος που θύμιζε λίγο αγρόκτημα, λίγο παραμύθι με ιστορίες με στοιχειωμένα κάστρα, αναρωτιόμουν ποιος θα μπορούσε να ζει εκεί.

Στο εξωτερικό σημείο υπήρχε, όπως το παρατηρούσα, μια πύλη, σιδερένια. Μέσα ένα χωμάτινο μονοπάτι περιβαλλόμενο από δέντρα ψηλά και περήφανα.

Δεν έδειχνε εγκαταλελειμμένο, το έδαφος και τα φυτά ήταν πολύ προσεγμένα, το ίδιο και τα δέντρα.

Μόνο το σπιτάκι στο βάθος ήταν λίγο παλιό, ίσως επρόκειτο για κάποιο ανακαινισμένο παλιό αρχοντικό.

Ποιος ξέρει ποιοι ζούσαν κάποτε εκεί, ή πως ζούσαν.

Ο σημερινός κάτοικος να ζει ευτυχής, ή λες να γκρινιάζει που η όασή του βρίσκεται σε μια περιοχή κοντά στο κέντρο της πόλης;

Είναι διαφορετικό, το διαφορετικό πάντοτε τραβάει το μάτι και την παιδική περιέργεια.

Αν ξέρεις να το παρατηρείς.

Αν ξέρεις πού και πού, μέσα στο χάος της σύγχρονης ζωής, να σκέφτεσαι και λίγο σαν παιδί.