Σήμερα έχει χαμόγελο.

"Μα καλά, έχεις τόσες σκέψεις να κάνεις και εσύ απλά κάνεις τον καραγκιόζη?" έλεγε η υποθετική φωνή από το υποθετικό συννεφάκι πάνω από το κεφάλι του.
"Αστες για αύριο, σήμερα έχει χαμόγελο" απάντησε.

Υπομονή, προτείνουν όλοι.
Είναι η λύση, για τους μόνους, για τους καταπιεσμένους, για τους φτωχούς, για τους εκνευρισμένους, για τους κουρασμένους.. Ένα depon, ξεκούραση και υπομονή.

Λες και είναι απεριόριστη, είναι η συμβουλή σε κάθε συζήτηση. Ώρες ώρες αναρωτιέσαι αν όλοι εκείνοι που ισχυρίζονται πως όλα τους πήγαν στραβά αλλά ήταν υπομονετικοί, διαθέτουν κάποια αποθέματα που εσύ απλά δεν έχεις.

Και μετά, απλά παύεις να αναρωτιέσαι.
Όταν ξεπερνάς τις αντοχές και τα όριά σου, σταματάς να ψάχνεις και για λύσεις.

Επανέρχεσαι στην καθημερινότητα. Και, παύοντας να κοιτάζεις εμμονικά έξω από το παράθυρο την βροχή ,
σταματώντας να αναλογίζεσαι τί σού φταίει, τί σε δυσκολεύει, απλά κάνεις κάτι για να γίνει η μέρα αυτή όμορφη.

Δεν ήταν πως έκανες υπομονή.
Τον καραγκιόζη έκανες.

Δεν ήταν πως έπαψαν να υπάρχουν δυσκολίες.
Απλά σταμάτησες να τις μεγαλοποιείς.

Σήμερα έχει χαμόγελο.

Γιατί υπάρχουν και οι ανυπόμονοι που η λύση τους είναι μόνο η αισιοδοξία.
Εκτός και αν αρχίσει πάλι να βρέχει.