Όνειρα σωστά.

Κοιτάζει το ρολόι. Η ώρα είναι αργά.
Αργά για να αποφασίσει τί είναι αυτό που θέλει.
Αργά για να σκεφτεί τι δεν θέλει με τίποτα.

Η ώρα είναι αργά. Μεγαλώνει.
Δεν μπορεί να καταλάβει αν είναι νύχτα ή αν ξημερώνει.
Τώρα τελευταία έχει μπλέξει το πρωί με το βράδυ.
Βραδιάζει και ξυπνά, ανατέλλει και κοιμάται.
Ό,τι ώρα όμως και να ναι, τα αστέρια είναι πάντα όμορφα.
Τα αστέρια πάντα λάμπουν.

Δεν ξέρει αν θέλει να βγει για ένα ποτό με φίλους ή αν θέλει να μεθάει κοιτάζοντας την θάλασσα για πολλές ώρες χωρίς καμια σκέψη.
Ό,τι ώρα και να ναι.

Να το περιμένει το τρένο, ή να επιστρέψει με τα πόδια?
Μα η ώρα είναι ήδη αργά..

Φωνές, βουητό, γέλια, καπνός, κρασί, φίλοι, μοναξιά.
Αγκαλιές, παράπονα, βήματα, θάλασσα, ουρανός.
Η ώρα είναι αργά.

"Και αν θες να το παλέψεις για εκείνα τα όνειρα, να ξέρεις πως θα προσπαθήσεις ολομόναχος.", ακούστηκε μια φωνή από κάπου, κάποτε μακριά.
"Εκτός και αν διαλέξεις όνειρα σωστά.".

Η ώρα είναι αργά, μα εξακολουθεί να ονειρεύεται.
"Να υπάρχουν όνειρα σωστα;" ,ρωτούσε ολοκάθαρα η σιωπή.

"Για έναν ονειροπόλο ποτέ.", της απάντησε.
Και κοίταξε τα αστέρια, ενός πρωινού που μόλις ξεκινούσε.