Στο στοιχείο σου.

Μεγαλώνουμε σε έναν κόσμο στον οποίο βασική προϋπόθεση για να επιβιώσεις είναι το να προσπαθείς.

Να προσπαθείς να μαζέψεις εφόδια.

Να το παλεύεις να κάνεις σχέσεις.

Να μην το βάζεις κάτω για εκείνη την ευκαιρία.

Να συνεχίζεις παρά τα προβλήματα.

Όχι, σήμερα δεν θα σάς πω για την αξία της προσπάθειας.

Σήμερα θα αναρωτηθώ για τους λόγους που κάποιος προσπαθεί και προσπαθεί και προσπαθεί.

Έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου στο τέλος της ημέρας να λέει "Τα κατάφερα. Και τώρα;".

Πολλές φορές προσηλωνόμαστε τόσο σε αυτό που κάνουμε που δεν αναρωτιόμαστε αν το θέλουμε και τόσο. Επιλέγουμε να μπούμε σε μια κατάσταση, είτε γιατί ήταν ευκαιρία (σε δύσκολους καιρούς ζούμε), είτε από περιέργεια, είτε επειδή πιστεύαμε αρχικά πως μάς ταίριαζε.

Και προσπαθούμε, και κάνουμε υπομονή, και επιμένουμε, και περιμένουμε.

Ναι, και τώρα;

Όταν νιώθεις πως αυτό που κάνεις είναι μια αναμονή ώσπου να φτάσεις σε αυτό που θες, ένα "προσπαθώ" και ένα "υπομένω" χωρίς νόημα, χωρίς σκοπό, οφείλεις να αναρωτηθείς

1. Για πόσο θα συνεχίσεις να κάνεις ό,τι κάνεις;

2. Τί είναι αυτό που πραγματικά θες τελικά;

Διότι αν το παλεύεις για να καταλήξεις εκεί που θες, να αντέξεις.

Αν όμως έχεις ακολουθήσει έναν εντελώς λάθος δρόμο, μήπως να στρίψεις στην επόμενη έξοδο;

Και τελικά, θα φανεί αν έχεις λόγο να προσπαθείς από ένα "Τα κατάφερα-τελεία." κάθε βράδυ, από ένα χαμόγελο ικανοποίησης πως οι προσπάθειές σου βρίσκουν αντίκρυσμα, από ένα αίσθημα πως είσαι στο στοιχείο σου, όχι έξω απ'τα νερά σου.

Τότε θα αξίζει κάθε προσπάθειά σου.

Θα έχεις λόγο να συνεχίζεις.