Ιντερνετική "ταμπελοποίηση" : Έκφραση, ή κοινωνικό πρόβλημα;

Διάβασα κάπου πως το facebook, το twitter και τα συναφή, είναι γεμάτα με ταμπέλες χάριν επικοινωνίας και έκφρασης. Ταμπέλες που δεν μάς προσφέρουν απολύτως τίποτα. Το θλιβερό είναι πως τις κατασκευάζουμε εμείς οι ίδιοι, στα μέτρα και τα σταθμά που θέλουμε,είπε ο ποιητής. Και καλά όταν φτιάχνεις ταμπέλα για τον εαυτό σου, τί γίνεται όταν έχεις την διάθεση να φτιάξεις και για τους γύρω σου;

Ναι, έχουμε ξεφύγει ως κοινωνία επειδή φοράμε ταμπέλες στους εαυτούς μας, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο τραγικό όσο το ότι κακοχαρακτηρίζουμε τους γύρω μας και έχουμε μια άποψη για τα πάντα και ταυτόχρονα για το τίποτα. Γιατί να ασχοληθώ με την Μαιρούλα και το duckface ενώ μπορώ να βγω μια βόλτα; Γιατί να κάνω likes στο τί φόρεσε η τάδε σελέμπριτι ενώ μπορώ να ανακαλύψω ομάδες που λένε για την αγαπημένη μου μουσική, τα αγαπημένα μου ταξίδια ή τους πραγματικούς φίλους μου και την καλή, αισιόδοξη πλευρά τους (την άλλη την εκφράζουμε και μεταξύ μας, γιατί να γκρινιάζουμε στον κόσμο, τί τους νοιάζει στην τελική); 

Ναι, είναι για την διαφήμιση, αλλά αν αξιοποιούμε την διαφήμιση προς όφελός μας, εξελισσόμαστε(και ναι, πολύ μού άρεσε εκείνο το πρόγραμμα για να επεξεργάζομαι φωτογραφίες αν θες να ξέρεις. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το facebook κατάλαβε ότι δεν θέλω το Pretty κολάν στην αρχική μου σελίδα!).

 Όταν εστιάζουμε στο τίποτα και κατακρίνουμε επανειλημμένα το τίποτα, δεν κάνουμε τίποτα. Είναι καλό πράγμα η επικοινωνία, όπως και η ελεύθερη έκφραση. Αναδεικνύουμε στο facebook και στο twitter και σε όλα αυτά τον καλό μας εαυτό για να μην παρεξηγηθούμε, όπως ακριβώς κάνουμε και σε μια πρώτη γνωριμία, σε ένα πρώτο ραντεβού. Αυτά, δεν είναι κακές "ταμπέλες", είναι οι συνηθισμένες που βλέπουμε και εκεί έξω.

 Κακές ταμπέλες είναι σίγουρα όμως οι εύκολοι χαρακτηρισμοί. Από την άλλη, "σε δημόσιο χώρο είμαστε, γιατί να μην εκφραστώ οπως θέλω;" θα μου πεις. Είναι σαν να πηγαίνεις σε ένα πάρκο γεμάτο κόσμο και να λες "ει εσύ είσαι εύκολη", "εσύ είσαι χοντρός", "εσύ είσαι φυτό"!! Κάνε εικόνα για λίγο τις αντιδράσεις. Ακόμα και να είναι, εσύ τί ρόλο βαράς; Δεν σού απαγορεύουμε να μιλήσεις, αν το θες τόσο μπορείς να το κάνεις.

 Αλλά οι δράσεις έχουν και αντιδράσεις. Και αν θες να ζεις σε μια κοινωνία αρμονική, προσπάθησε να συμπεριφέρεσαι με καλούς τρόπους, όπως έλεγε και η δασκάλα στο νηπιαγωγείο. Το τί κάνεις εσύ, δική σου δουλειά, δεν θα αλλάξει και πολύ την κοινωνία μας η ημίγυμνη φωτογραφία σου. Τα σχόλιά σου όμως, οι λέξεις σου, θα την αλλάξουν, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. 

Και ίσως, αν πάψεις να ασχολείσαι με όλα εκείνα που δεν σού προσφέρουν κάτι σαν άτομο, που δεν σε εξελίσσουν αλλά σε βοηθούν μόνο να καις εγκεφαλικά κύτταρα, να αρχίσεις να καταλαβαίνεις πως πρέπει να βγάλεις την ταμπέλα που εσύ ο ίδιος φόρεσες στον εαυτό σου για να προβάλλεις κάτι. Και να αρχίσεις να επικοινωνείς πραγματικά, χωρίς να σε απασχολεί αν σού φορούν ορισμένοι πινακίδες ή όχι.

 Ίσως το γεγονός ότι εστίασες σε ό,τι πραγματικά σε ενδιαφέρει να λειτουργήσει ως πρότυπο για εκείνους, ξέρεις, όπως τότε στο σχολείο που ο Γιωργάκης σε έλεγε "φυτό" και σταματούσε μόνο όταν έβλεπε πως δεν σε νοιάζει, άλλαζε συμπεριφορά. 

Όσο επικροτούμε την "ταμπελοποίηση" τόσο αυτή θα ενισχύεται. Όσο μάς νοιάζει το τίποτα, τόσο τίποτα θα εκλαμβάνουμε. Όσο ασχολούμαστε με το τί φόρεσε η σελέμπριτι, τόσο θα μάς πειράζουν τα σχόλια για το θέμα αυτό.

Μα κοίτα έξω, έχει λιακάδα. Δεν αφήνεις τα ρούχα της σελέμπριτι να βρεις κανένα τζιν να φορέσεις για να βγούμε; Βαρέθηκα εδώ μέσα σού λέω! Τί; Να κάνουμε ckeck in; Α, αυτή, είναι μία άλλη ιστορία.........