Ο κύριος τέλειος.

Μπαίνεις στο μπαρ. Κοιτάς δεξιά, τσεκ. Κοιτάς αριστερά, τσεκ. Προχωράς προς την παρέα σου, μέσα στην αυτοπεποίθηση.

Βρίσκεις τους φίλους σου, εκείνα τα συμπαθητικά μεν, μέτρια δε άτομα στην κλίμακα της τελειότητας (μεταξύ μας αυτά πάντα), να συζητούν.

Δεν σε ενδιαφέρει και τόσο το βαρετό θέμα της συζήτησής τους, οπότε αποφασίζεις να πεις μια δική σου ιστορία. Τί ιστορία; Ευκολάκι. Θα τους πεις για τα κατορθώματά σου στην ιππασία, μετά για το πώς κατάφερες να κάνεις εκείνη την δύσκολη φιγούρα στον χορό, α, και μην ξεχάσεις να τους προσκαλέσεις στο πάρτυ που είσαι dj μεθαύριο- μα για να σε θαυμάσουν φυσικά.

Νιώθεις ότι ο χώρος σού ανήκει και, πράγματι, σού ανήκει. Μα ποιός δεν θα θαύμαζε έναν άνθρωπο που κάνει ιππασία; Είναι κάτι περίεργο, διαφορετικό, συναρπαστικό. Η αλήθεια είναι πως λατρεύεις όλες αυτές τις ενασχολήσεις και δεν τις κάνεις για την επίδειξη. Αλλά, πώς αλλιώς θα μπορούσες να αποφύγεις μια βαρετή συζήτηση και να γίνεις το επίκεντρο της παρέας και του μπαρ;
Σωστά;

Λάθος.
Γιατί όσο και αν εσύ απολαμβάνεις τις επευφημίες και τους επαίνους, κάποιοι άνθρωποι θέλουν να συζητήσουν για την επικαιρότητα/ για όσα τους απασχολούν/ για τα δικά τους κατορθώματα και συναισθήματα. Έχουν ανάγκη να είναι όπως ακριβώς νιώθουν, και η αλήθεια είναι πως βαριούνται να λένε συνέχεια "ουάου, μπράβο". Ας αλλάξουμε επιτέλους μοτίβο ρε παιδιά- είπε ένας βαρετός με ανάγκες για εποικοδομητικό διάλογο, με ανάγκες να εκφραστεί και να συζητήσει για κάτι πιο,χμ, ενδιαφέρον;!
Είναι όμορφο ένας άνθρωπος να έχει αυτοπεποίθηση. Μα το να "του ανήκει ο χώρος" είναι κάτι παντελώς διαφορετικό.

Γιατί όταν κάνει τα πάντα για να κυριαρχήσει, ξεχνάει πως δεν υπάρχει εδώ κανένα παιχνίδι κυριαρχίας. Υπάρχει μόνο επικοινωνία.

Και πώς, αλήθεια, επικοινωνεί κανείς όταν ξεχνάει πως έχει συνομιλητές;

Όταν δεν κάνει ερωτήσεις, παρά μόνο για όσα αφορούν τον ίδιο;

Όταν δημιουργεί στον χώρο μια ατμόσφαιρα τελειότητας και καλούνται όλοι οι παρευρισκόμενοι να χειροκροτήσουν;

Sorry παιδιά αλλά εδώ δεν τίθεται θέμα θεατρικής παράστασης. Εδώ είναι απλώς ένα μπαρ.

Με ανθρώπους που διασκεδάζουν συνομιλώντας, όχι χειροκροτώντας.

Γι' αυτό, κύριε τέλειε, την επόμενη φορά που θα μπεις στο μπαρ, να θυμηθείς πως οι 'βαρετοί' άνθρωποι έχουν προσωπικότητα και πως, για να είστε φίλοι, οφείλεις να προσπαθήσεις να τους γνωρίσεις.

Τί να μάθεις για εκείνους που δεν κάνουν ιππασία.

Χμ, ποτέ δεν ξέρεις.....

Και αυτό είναι και το πιο συναρπαστικό της υπόθεσης.