Δεν τον λένε "gay",τον λένε Γιώργο.

Με βγάζουν έξω από τα ρούχα μου εκείνες οι συζητήσεις που είναι πασπαλισμένες με δέκα τόνους προκατάληψης. Λες σε κάποιον ότι γνώρισες έναν γνωστό του και αρχίζει να σού αραδιάζει: «Πρόσεχε,έχω ακόύσει για εκείνον.....» ή «Για το καλό σου στο λέω,για να μην μπεις στον κόπο και χάσεις τον χρόνο σου..». Ακόμα και αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν απτά επιχειρήματα, το να σε πείσουν δεν είναι η λύση.

Μπες για λίγο στην θέση του ανθρώπου που μόλις γνώρισες και σού έκανε μια καλή αρχική εντύπωση. Έχεις κάνει στην ζωή σου τις δικές σου θρησκευτικές/προσωπικές/τρόπου ζωής επιλογές, οι οποίες ωστόσο δεν επηρεάζουν αρνητικά κανέναν. Θέλω να πω, δεν πληγώνουν, δεν περιορίζουν τους γύρω σου σε τίποτα. Αφορούν εσένα και μόνο εσένα. Είσαι εντάξει με τον περίγυρό σου και προσπαθείς καθημερινά για το καλύτερο. Πώς θα αισθανόσουν αν σε έκριναν για το τί κάνεις πχ στο κρεβάτι σου; Τί,εσύ δεν έκρινες κανέναν; Έχω να σε ενημερώσω ότι έκανες κάτι μακράν χειρότερο. Απέρριψες αυτόν τον άνθρωπο, απλά επειδή -σου- είπε- κάποιος -κάτι.Δεν έδωσες μια ευκαιρία στο να τον γνωρίσεις καλύτερα και να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα. Έκανες επομένως κακό και στον εαυτό σου, καθώς απομακρύνθηκες από έναν πιθανό φίλο, από μια ευκαιρία να μάθεις κάποιον από την αρχή και να αναθεωρήσεις για τα όσα έχεις ακούσει.
Αν ακόμα δεν σε έπεισα,θα σού πω μια ιστορία....

Ο Γιώργος, ήταν, όπως λέμε σήμερα στην ελληνική καθομιλουμένη, ομοφυλόφιλος.
Προφανώς και δεν του άρεσε όποιο αρσενικό περνούσε από μπροστά του, γιατί και ο Γιώργος όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι είναι επιλεκτικός, και μπορεί και αναπτύσσει αισθήματα όπως όλοι μας.
Ωστόσο του ήταν δύσκολο να κάνει φιλική  παρέα με άτομα του φύλου του, καθώς οι άνθρωποι ήταν προκατειλημμένοι και αντί για το νεαρό άτομο που είχαν απέναντί τους, έβλεπαν το «τέρας», τον "gay" και άλλα πολλά που δεν είναι της παρούσης να αναφέρω.
Καταλαβαίνω τί ήθελαν να πουν αυτοί οι άνθρωποι, ότι ο Γιώργος ήταν διαφορετικός από όλα όσα ήξεραν, από την γκάμα επιτρεπτών χαρακτηριστικών με την οποία τους είχε μεγαλώσει η παραδοσιακή ελληνική κοινωνία.
Ως μέλος της κοινωνίας αυτής, έχω βρεθεί στην άβολη θέση να προβληματιστώ για το «πού πρέπει να κατατάξω τον Γιώργο βάσει ελληνικών προτύπων/πώς θα ήθελε ο ίδιος να μιλάω και να συμπεριφέρομαι εφόσον δεν είναι σαν τους ανθρώπους που γνώριζα ως σήμερα/μήπως νιώσει άβολα με κάποιο αστείο μου χωρίς να το καταλάβω;» .
Η εύκολη λύση θα ήταν να φύγω. Με το άκουσμα της φράσης «Ο Γιώργος είναι gay» ,θα μπορούσα απλά να απφύγω το να έρθω σε δύσκολη θέση, μη συναναστρεφόμενη με τον Γιώργο.
Ας σκετούμε όμως και το ενδεχόμενο του να δω τον άνθρωπο αυτό σαν ένα πρόσωπο του περιβάλλοντός μου, με ενδιαφέροντα, υποχρεώσεις, όνειρα, συναισθήματα. Να αγνοήσω τον τρίτο που μού είπε «Πρόσεχε,ο Γιώργος δεν είναι σαν και εμάς» και να τον κοιτάξω στα μάτια όπως θα κοίταζα όλους τους «κανονικούς» εκεί έξω.Λέγοντας «κανονικούς» εννοώ εκείνους που επικρίνουν την διαφορετικότητα, δηλαδή εφαρμόζουν μία άκρως αντικανονική και αντικοινωνική συμπεριφορά -και όμως είναι τόσο απλό το να τους κατατάξω σε μία κοινωνική κατηγορία στο μυαλό μου, όπως λανθασμένα έμαθα να κάνω από την ελληνική οικογένεια και κοινωνία και άρα,να τους αποδεχθώ.
Παρότι ο Γιώργος έχει συνηθίσει την ευρύτερη κριτική, έχει στην ζωή του ανθρώπους που πραγματικά τον αγαπούν, που πίσω από το περιτύλιγμα, βλέπουν τον άνθρωπο. Δεν τον κρίνουν για τις προσωπικές του επιλογές, είναι δίπλα του.

Το δικό μου ηθικό δίδαγμα στην περίπτωση αυτή, δεν είναι ούτε το να αποφύγω τον κάθε Γιώργο που κάνει εντελώς διαφορετικές επιλογές από όσες ξέρω μέχρι σήμερα, ούτε το να εξετάσω τί φταίει που ο Γιώργος «παρεκκλίνει απ’ τον κανόνα» και «πού πάμε ως κοινωνία».
Μετά από αυτή την ιστορία, προτίμησα να κλείνω τα αυτιά μου στα λόγια όλων εκείνων των ανθρώπων που ασπάζονται τα στερεότυπα και είναι προκατειλημμένοι μέχρι και με την σκιά τους.

Και να δίνω το χέρι μου σε εκείνον τον συμπαθητικό άνθρωπο που μού χαμογέλασε και ειχε ένα πετυχημένο αστείο να μού πει φτιάχνοντάς μου την μέρα.
Να τον γνωρίζω.
Γιατί οι θρησκευτικές/πολιτικές/ερωτικές/οικογενειακές/περί ανεξαρτησίας πεποιθήσεις ή η διαφορετική εθνικότητα,δεν είναι λόγος να μην γνωρίζουμε τους άλλους ανθρώπους, εφόσον είμαστε άτομα με ορθή κρίση.
Άσε που σίγουρα υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα «εγκλήματα» από το να τολμάς να είσαι διαφορετικός.
Ας πούμε,το να είσαι προκατειλημμένος.