~ραδιοφωνκό background ~

Καθώς ήμουν στο τρένο σήμερα και άνοιξα (καθιερωμένα πια) το ραδιόφωνο στον αγαπημένο μου σταθμό, πρόσεξα κάτι. Εκεί που έπαιζε το πιο χαρούμενο τραγούδι για background, η δημοσιογράφος έκανε λόγο για σεισμούς και καταποντισμούς. Την ώρα λοιπόν που σκεφτόσουν προβλήματα και γκρίζο τοπίο, ξεπρόβαλλε ένα "i 've got the moves like Jagger" και κουνούσες το κεφάλι σου ρυθμικά χαμογελώντας. Όχι ότι τα προβλήματα δεν εξακολουθούσαν να υπάρχουν, όχι ότι η φωνή της Δημοσιογράφου χαμήλωσε ξαφνικά, απλά επικεντρώθηκες στην χαρούμενη μελωδία και σαν να ξεχάστηκες, σαν να μην υπήρχαν τα προβλήματα, να, μια περίεργη αίσθηση που μού θύμισε τις αντιφάσεις της ζωής.

Η Δημοσιογράφος και οι σεισμοί είναι σαν όλα εκείνα τα προβλήματα που μάς αγχώνουν και μάς κατατρώνε καθημερινά, χωρίς λόγο και αιτία. Το άγχος, η στεναχώριες, ο θυμός.
Το τραγούδι, είναι εκείνο το background που είναι εδώ για να μάς θυμίζει πως ό,τι και να γίνει μπορούμε πάντα να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και απλά να χαλαρώσουμε απολαμβάνοντας την στιγμή. Είναι μουσική, χαμόγελο, αγάπη, ξεγνοιασιά. Με κάνει να αισθάνομαι ότι είμαι ευγνώμον που είμαι εδώ, την δεδομένη στιγμή και έχω την δυνατότητα να απολαμβάνω αυτόν τον χαρωπό ρυθμό και να βρω λύσεις όπου μπορώ.

Πολλές φορές εστιάζουμε στο δέντρο και δεν βλέπουμε ότι υπάρχει ολόκληρο δάσος.
Λησμονούμε ότι, αυτό που έχει τελικά σημασία δεν είναι το να απελπιζόμαστε, αλλά το να διατηρούμε την ηρεμία μας ώστε να μπορούμε να βρίσκουμε όσο γίνεται πιο εποικοδομητικές λύσεις σε ό,τι μάς απασχολεί.
Και η αποδοχή. Πως ακόμα και αν δεν έρθουν τα πράγματα όπως εμείς τα θέλαμε, προσπαθούμε, αντέχουμε να παλεύουμε και μετά από κάθε δυσκολία πάμε παρακάτω.
Θεωρώ πως δεν έχει νόημα να ζεις σε μια συνεχή ρουτίνα, με μια καθημερινότητα γκρίζα, χωρίς το background που θα σε κάνει να χαμογελάς.
Άνθρωποι είμαστε και ξεχνάμε τα ουσιώδη πάνω στην βιασύνη μας να ανταποκριθούμε στην ροή της καθημερινότητάς μας, ωστόσο πάντα οφείλουμε να χρωματίσουμε την μέρα μας με λίγο χαμόγελο, να περπατάμε αφηρημένοι ακολουθώντας έναν ρυθμό, να προσφέρουμε μια αγκαλιά και μια καλή κουβέντα.

Πολλοί ισχυρίζονται πως δεν έχει αυτό σημασία. «Όταν πεινάς, δεν έχει νόημα να ψάχνεις μελωδίες.»
Και όμως, παρότι δεν είναι πρωτεύουσα ανάγκη, όπως η υγεία μας, μπορεί το background αυτό να αποτελέσει κινητήριο δύναμη για την πιο εύκολη αντιμετώπιση των δυσκολιών.
Και, σε κάθε περίπτωση, προσφέρει μακροζωϊα και δεν πληγώνει κανέναν,ούτε κοστίζει τίποτα.
Όταν λοιπόν νιώθεις πως κάτι στην ζωή σου έχει ξεθωριάσει, εστίασε  στην δική σου χαρωπή μουσική, σε όλα εκείνα δηλαδή που σε κάνουν να ξεχνιέσαι και να χαμογελάς. Και να παίρνεις κουράγιο.

Έτσι είναι η ζωή,αυτό είναι πια δεδομένο . Γεμάτη με προβλήματα τα οποία ποτέ δεν θα πάψουν να υπάρχουν, καθώς όταν λύνεται το ένα, προκύπτει το επόμενο.
Δεν τίθεται επομένως εδώ θέμα ταχύτητας επίλυσης, αλλά θέμα τακτικής.
Θέμα τρόπου ζωής.

Εστιάζω λοιπόν στο δικό μου background, προσθέτοντας σε αυτήν την βροχερή και γκρίζα μέρα κάτι από ροζ της άνοιξης, κάτι από αθωότητα και ανεμελιά.
Άσε την μελωδία να μάς συνεπάρει........................................................................................................