«Ας μαλώσουμε καλύτερα μαζί, όχι ο καθένας μόνος του»

Διάβασα κάπου πως «Τουλάχιστον να μαλώνουμε μαζί, και όχι ο καθένας μόνος του». Και κατάλαβα πόσο δίκιο είχε ο άνθρωπος που το έγραψε αυτό!

Οι μεγαλύτερες προστριβές γίνονται χωρίς καν να ειπωθούν οι αιτίες τους.

Παράπονα, υπονοούμενα, αποστασιοποίηση.

Αναλογίζομαι τελικά, πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα αν κοιτάζαμε τον άλλον στα μάτια και ήμασταν απόλυτα ευθείς μαζί του όσον αφορά αυτό που μάς ενοχλεί;Χωρίς προσβολές. Απλά και με ειλικρίνεια.
Προφανώς και δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους.

Οι ανθρώπινες σχεσεις έχουν δυσκολίες,τις οποίες με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για να τις αντιμετωπίσουμε.

Οκ,δεν γίνεται να τα πηγαίνουμε καλά με τους πάντες και να έχουμε απεριόριστη εμπιστοσύνη σε όποιον περνά από τον δρόμο μας, αλλά, για εκείνους τους ανθρώπους που έχουμε περάσει μαζί τους στιγμές,καλές ή κακές, που όμως μάς έχουν δέσει, δεν αξίζει τουλάχιστον να προσπαθήσουμε; Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.

Ποιός ο λόγος να προσπαθούμε να μεταδώσουμε μηνύματα με την σιωπή μας;
Ίσως πιστεύουμε πως μια συμπεριφορά που μάς ενόχλησε, καθιστά τον άλλον ανάξιο της προσοχής και του ενδιαφέροντός μας.

Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Όλοι κάνουμε λάθη. Αν δεν δώσεις σε εκείνον που έχεις απέναντί σου την ευκαιρία να μιλήσει, δεν θα μπορέσεις ποτέ να καταλάβεις τους λόγους που έπραξε όπως έπραξε, δεν θα μπορέσει και εκείνος από την άλλη πλευρά να κατανοήσει τί σε ενόχλησε και ποιό ακριβώς ήταν το λάθος του.

Και κάπως έτσι, θα θεωρείτε και οι δύο πως έχετε δίκιο, ενώ μαζί θα έχετε άδικο.

Τουλάχιστον να διαφωνείτε μαζί,ώστε να ξέρετε τί νιώθει ο καθένας!

Ίσως πάνω στον τσακωμό να καταλάβετε πόσο αστείο ήταν τελικά αυτό που σάς ενόχλησε, και να καταλήξετε να γελάτε με αυτό!

Ίσως να δείτε πόσο μικρό ήταν, μπροστά στην μεγαλειότητα της φιλίας σας!

Αν όχι, τουλάχιστον θα έχετε προσπαθήσει.