Μια μέρα ζωής

Είναι ένα σπάνιο λουλούδι. Ζει μια μέρα και μετά γίνεται καρπός.

Φρούτα του δάσους.

Ένιωσα τυχερή που αυτή τη μια μέρα ήμουν εκεί για να απαθανατίσω την ομορφιά που ήρθε για να φέρει στον κόσμο.

Σημασία έχει που ήρθε και εκπλήρωσε αυτό για το οποίο είχε φτιαχτεί κι ας έζησε τόσο λίγο.

Ευχήθηκα να λειτουργούσαμε έτσι και οι άνθρωποι και το άφησα να κάνει ήρεμο την δουλειά του.

Ποια ήμουν, εξάλλου, εγώ, που θα όριζα το πώς αυτό θα εξελιχθεί;

Όσο και αν το κοίταζα ή αν το σχολίαζα, αν συμφωνούσα με τα όσα βιώνει ή αν διαφωνούσα δεν θα είχαν και τόση σημασία, γιατί το φυσιολογικό πάντα επικρατεί.

Θα είχα, όμως, έστω, το παράδειγμά του σε αυτήν την φωτογραφία, για να κατανοώ ότι δεν αλλάζει τίποτα και κανείς από την δική μου την άποψη. Μόνο από την πράξη.

Να το ποτίσω, ή να το κόψω;

Να ενδιαφερθώ για εκείνο ή για τον εαυτό μου;

Ή απλά να το αφήσω στην ησυχία του αφού το θαυμάσω αντί να το φθονήσω, που είναι τόσο διαολεμένα ξεχωριστό;

Εσύ, τι θα έκανες;