Είτε όχι

Ξεκίνα με το να σέβεσαι.
Απαιτώντας το σεβασμό δε βγαίνει κανείς κερδισμένος.
Οι άνθρωποι είναι τρωτοί και πολλοί παράγοντες διαμορφώνουν την ιδιοσυγκρασία, τις πεποιθήσεις, την κουλτούρα, την ταυτότητα, ακόμα και την πορεία ενός ατόμου- ή μιας ομάδας, η φυλών ολόκληρων. Τα στερεότυπα και η βιασύνη να αποδείξουμε πως μόνο αυτό που γνωρίζουμε είναι και το σωστό, μπορούν να μάς οδηγήσουν με ευκολία στην αδικία.

Για πότε γεννιέται ο ρατσισμός, ή η προκατάληψη, ή απλώς η ασέβεια, δεν το καταλαβαίνει κανείς.
Εύκολα θα πεις ''Μα γιατί αυτός ο άνθρωπος δε σέβεται;" , δύσκολα θα καταλάβεις πως η λύση δεν είναι να απαιτήσεις το σεβασμό που επιθυμείς, αλλά το να συμπεριφέρεσαι ως παράδειγμα.
Πώς θα σε σεβαστούν, αν δε σεβαστείς εσύ ουσιαστικά;
Αν δε φερθείς με ευγένεια, αν δεν συγχωρήσεις το λάθος, αν δεν αφήσεις στο άλλο πρόσωπο το χώρο και το χρόνο να κάνει τις επιλογές του, παρά τις όποιες συνθήκες;
Πώς θα εδραιωθεί η δικαιοσύνη αν σε αυτόν που βλάπτει και αδικεί δεν δώσεις την παιδεία που μόνο οι ευγενικές ψυχές κατέχουν;

Τα βιβλία βοηθούν, μα περισσότερο βοηθάει το παράδειγμα.
Αν δώσεις ρούχα καλοραμμένα, σεβασμός δε θα γεννηθεί.
Αν δώσεις σπίτι, αυτοκίνητο, δουλειά, δύσκολο και πάλι.
Αν δώσεις όμως σεβασμό, ίσως και να τον πάρεις πίσω.
Μπορεί και όχι, αλλά σίγουρα δεν θα κερδίσεις και τίποτα με το να μην σέβεσαι και με το να αδικείς.
Διευρύνοντας τη σκέψη και τις πεποιθήσεις σου, ίσως καταλάβεις πως τελικά όλα ξεκινούν με τον σεβασμό.
Αυτό που κάνουν όλοι δεν είναι πάντα και το σωστό.
Ο φτωχός δεν είναι πάντα ο υποδεέστερος και ο καλοντυμένος δεν είναι πάντα και ο πεπαιδευμένος.

Αν θες να δεις τον άνθρωπο που θα ήθελες να είχες απέναντί σου, κοίταξε πρώτα τον καθρέπτη σου και, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, σεβάσου.
Τί άλλο είναι ο αυτοσεβασμός εν τέλει, από το να συμπεριφερόμαστε με δικαιοσύνη και με ανθρωπιά, πέρα από κάθε συμφέρον που αδικεί την ανθρώπινη υπόσταση;

''Να φύγεις, επειδή αυτό το κουτί είναι δικό μου και περιμένω σε αυτό το κουτί να φέρεσαι με συγκεκριμένο τρόπο, επειδή εμένα μού αρέσει έτσι. Σάμπως με έμαθαν να σκέπτομαι και διαφορετικά;''.
Αν όμως βγω από το κουτί των προκαταλήψεών μου και σε δω, δω τις ανάγκες σου και δεις τις δικές μου, σαν να κοιταζόμαστε στον καθρέπτη, όντας 2 είδωλα διαφορετικά και όμως ισότιμα, ίσως τότε να μπορέσω να καταλάβω πόσο λάθος έκανα που είχα μάθει να σέβομαι το συμφέρον, αντί να σέβομαι τον άνθρωπο.

Δικαιοσύνη δε σημαίνει να γιορτάζεις που ξεκίνησε ο πόλεμος, αλλά να χαίρεσαι που πέρασε, και έμαθες επιτέλους να επαναστατείς συνυπάρχοντας ειρηνικά, πέρα από κάθε συμφέρον, πέρα από κάθε ουτοπική προσδοκία, μακριά από κάθε προκατάληψη, ή αδικία.

Και να σού πω και κάτι;
Μεταξύ μας τώρα, δε θα σε σεβαστούν αν το απαιτήσεις.

Θα σε σεβαστούν, όταν θα έχεις αυτοσεβασμό, και όταν με το κεφάλι ψηλά θα πεις ''Όχι'' σε κάθε διάκριση, σε κάθε αδικία και σε κάθε απόπειρα πάταξης της δικαιοσύνης.

Και δεν θα υπάρχει πιο σπουδαίο αποτέλεσμα, από το να θυμούνται κάποτε το παράδειγμά σου και να αποφεύγουν την ασέβεια και την αδικία, το συμφέρον και τα ''κουτιά''.
Να ζουν σε έναν κόσμο γεμάτο από σεβασμό, ειρήνη και ελευθερία.

Όπου συνυπάρχουν, διότι είναι φτιαγμένοι από τα ίδια υλικά.
Από νερό, από χώμα, από φωτιά, από αέρα και ίσως- αν είναι και λιγάκι τυχεροί- από ευγενικές ψυχές.

Είτε ντύνονται όπως θες, είτε πιστεύουν σε όσα θες, είτε μιλούν όπως θες- είτε όχι.

Και αν δε σε σεβαστούν ποτέ, κάνε εσύ το βήμα να αλλάξεις τον κόσμο, μην περιμένεις θαύματα.
Και μην τα απαιτείς, πριν κοιταχτείς στον καθρέπτη και με βεβαιότητα πεις ''Υπήρξα δίκαιος''. Μην τα απαιτείς ούτε καν τότε. Συμπεριφέρσου μόνο όπως θα ήθελες να σού φέρονται.

Αυτή είναι η αρχή, το ξεκίνημα, η αλλαγή σε ανθρώπινο επίπεδο.
Ας τη γιορτάσουμε επαναστατώντας για την ειρήνη και για το δίκαιο,
βάζοντας το συμφέρον στην άκρη, σεβόμενοι τους εαυτούς μας.