Οι γλάροι.

Κανείς δεν είναι λιγότερο ελεύθερος ή λιγότερο αυτόνομος,  εκτός αν ο ίδιος επιλέξει να είναι.

Όλα έχουν να κάνουν με τη δύναμη. Με την δύναμη που έχεις μέσα σου (αντέχεις να είσαι ελέυθερος, ή σε βολεύει το να μην είσαι;), με την δύναμη που σού ασκεί η πίεση, η εξάρτηση ή αντίστοιχα η αγάπη και η υποστήριξη.

Κάπου διάβασα για τους γλάρους, οι οποίοι δεν είναι ευτυχισμένοι γιατί η ίδια η φύση τους τους επιτάσσει να μένουν πάντα κοντά στη θάλασσα και στην οικογένεια, για αυτό και όλο κράζουν λυπημένα.
"Μα, δεν το βλέπεις; Έχουν ΦΤΕΡΑ." σκέφτηκα.

Τί παράπονο έχει κάποιος που μπορεί να πετάξει και να είναι κοντά στην θάλασσα;Που έχει κοντά του την οικογένεια και τη θάλασσα που τόσο αγαπά;
Λυπάται που δεν μπορεί να δει την πόλη; Όντως τώρα;
Και ποιός είπε ότι ένας γλάρος δεν μπορεί να πεταχτεί λίγο πιο δίπλα και μετά να επιστρέψει;
Αφού..... πετάει!

Αντιθέτως, τα καναρίνια και πολλά άλλα πτηνά που ζουν σε κλουβιά, μετακινούνται από εδώ και από εκεί μαζί με άλλους.
Έχουν δει την Ρώμη, το Παρίσι, την έρημο και τα χιόνια.
Μα έχουν ξεχάσει πως είναι να πετάς.

Και ας περάσουμε από τα πτηνά στα μικρά παιδιά, τα οποία εξαρτώνται άμεσα από το οικογενειακό περιβάλλον τους- και αυτό δεν είναι καθόλου κακό- είναι φυσικό.
Υπάρχουν παιδιά που περιμένουν από τους άλλους να τους δείξουν πώς γίνεται και παιδιά που επιλέγουν να κινούνται μόνα τους, και να μαθαίνουν μέσα από τα λάθη. Και οι δύο συμπεριφορές είναι αναμενόμενες και λογικές.

Πάμε τώρα στους ενήλικες.
Είναι μερικοί ενήλικες που λέτε που δεν έχουν ακόμα μάθει.
Και περιμένουν από άλλους να τους ΔΕΙΞΟΥΝ πώς θα είναι ελεύθεροι.
Δηλώνουν πως έχουν δει τα πάντα, μα το θέμα είναι: Από που τα έχουν δει; Από ποιά σκοπιά;

Αυτά τα άτομα είναι συνήθως αυτά που λυπούνται τους γλάρους, οι οποίοι έχουν φτερά.

Το ότι κάποιος αγαπάει τον τόπο του ή την οικογένειά του, δεν σημαίνει αυτόματα πως δεν είναι ελέυθερος. Το ότι εργάζεται για να μαθαίνει να ζει και δεν έχει πάντα περίσσευμα να δει τα πάντα δεν σημαίνει πως δεν βλέπει. Αντίστοιχα, το ότι κάποιος άλλος έχει οικονομική υποστήριξη, δεν σημαίνει ούτε ότι έχει απαραίτητα αγάπη, ούτε ότι είναι απαραίτητα ελεύθερος.
Φυσικά, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.

Αλλά τί να κάνεις;
Στα άρθρα και τις συζητήσεις, επιτυχημένος είναι εκείνος που τα κατάφερε να ξεφύγει.
Όχι εκείνος που είναι ευτυχής με όσα έχει και κοιτάζει να τα καταφέρει με τα δικά του φτερά.

Το ότι ένας γλάρος ζει κοντά στην αγαπημένη του θάλασσα μαζί με την αγαπημένη του οικογένεια και τους αγαπημένους του φίλους, δεν σημαίνει πως δεν ταξιδεύει.

Με την φαντασία, με το να μαθαίνει και να αλλάζει συνεχώς, με το να είναι αυτόνομος.
Ίσως να κράζει γιατί δεν του είναι καθόλου εύκολο να ξεφύγει.
Μα, πού ξέρεις;

Όταν έχεις φτερά και πιστεύεις πως μπορείς να πετάξεις παντού, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.

Η ελευθερία λοιπόν και η αυτονομία, είναι έννοιες σχετικές.
Άλλος μπορεί να νιώθει ελεύθερος όπου έχει θάλασσα και άλλος να επιλέγει ταξίδια σε κλουβιά.

Πάντως, όλοι μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι, αν καταλάβουμε πως κανείς δεν μάς κρατά δεσμίους, παρά μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός και ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα.
Η ελευθερία έχει να κάνει με το πόσο τυχεροί νιώθουμε, πόσο οραματιστές είμαστε, πόση ευγνωμοσύνη δείχνουμε, πόσους στόχους θέτουμε.
Όταν κανείς έχει επιτύχει όσα θέλει, όταν είναι ευτυχής, τότε είναι ελεύθερος.

Είτε είναι ένας γλάρος που όλο πετάει, είτε ένα μυρμήγκι που όλο δουλεύει, είτε ένας απλός άνθρωπος.