Μια λίστα και για φέτος.

Λίστες από εδώ, ευχές από εκεί, φιλοσοφίες απ' τη μία, παράπονα από την άλλη. Οικογενειακές στιγμές, selfies με φίλους, λήψεις με τα γιορτινά ρούχα ή με τη φετινή βασιλόπιτα. Ερωτικά τραγούδια ή ρούντολφ το ελαφάκι, ζευγάρια αγκαλιά σε σουαρέ ή κάτασπροι απ'το χιόνι μοναχικοί σκιέρ. Καρτ ποστάλ φτιαγμένες στο χέρι και χωμένες βιαστικά σε έναν φάκελο (να προλάβουμε το ταχυδρομείο πριν κλείσει), ή άλλες, φτιαγμένες στον υπολογιστή. 

Δώρα κάτω απ'το δέντρο, φάτνες κάτω απ' το δέντρο. Φάτνες σε πλατείες, μεγάλες και μικρές. Πλατείες γεμάτες από κόσμο, πλατείες γεμάτες από μπαλόνια, μουσικές και παιδιά, από μυρωδιές που θυμίζουν λουκουμάδες και Χριστούγεννα. Άνθρωποι ξαπλωμένοι στο πεζοδρόμιο και ακόμα περισσότεροι να μιλούν για αυτούς περνώντας από δίπλα τους.

 Στολίδια, γυρλάντες, ταξίδια, φαγητό, βασιλόπιτα, ο ήχος των ποτηριών που ενώνονται, ο ήχος των γέλιων ανθρώπων που έχουν καιρό να ιδωθούν. Φλουριά και γούρια, πυροτεχνήματα και αγκαλιές, επισκέψεις, ημερολόγια. Άλλοι εύχονται για υγεία, άλλοι για τύχη (γιατί, και στον τιτανικό όλοι υγεία είχαν, αλλά πολλοί δεν είχαν τύχη), άλλοι για αγάπη, άλλοι για στόχους. 

Ελπίζοντας σε νέες αρχές. 

Με την σκέψη στο καινούριο, το διαφορετικό.

Και μετά τσουγκρίζουμε τα ποτήρια, αρχίζουμε να γελάμε, αγκαλιαζόμαστε και λέμε παραμύθια.

Για εκείνους που αγαπούσαν τις γιορτινές μέρες, για όσους τις απεχθάνονταν αλλά τελικά τις συνήθισαν με τον καιρό, για αυτούς που ερωτεύτηκαν κάτω από το γκι και για έναν Άγιο που μπήκε από το τζάκι και μάς έφερε όλα εκείνα που ζητήσαμε.

Θυμάμαι που του έγραφα λίστες ατελείωτες με δώρα που επιθυμούσα και, ακόμα και όταν σταμάτησα να του γράφω επειδή δεν ήταν πρέπον για την ηλικία μου, συνέχιζα να εύχομαι.

Όπως εσύ.

Τα περιμένουμε τα Χριστούγεννα, τις περιμένουμε τις νέες αρχές, είτε για να χαρούμε με τα πολύχρωμα φωτάκια, είτε για να γκρινιάξουμε, είτε για να βοηθήσουμε, ή ακόμα και για να περιπλανθούμε.

Ανυπομονούμε να τσουγκρίσουμε τα ποτήρια και να αρχίσουμε να μετράμε ευχές.

Μόνο που, πριν ξεκινήσουμε να ευχόμαστε ξανά απ'την αρχή, ξεχάσαμε να κάνουμε κάτι σημαντικό, να πούμε "ευχαριστώ".

Στον Άγιο Βασίλη,στα παραμύθια,  στη χρονιά που πέρασε, στους ανθρώπους της ζωής μας. Για όσα μάθαμε, για όσα είδαμε, για όσα είχαμε να περιμένουμε. Για τους σκοπούς μας, για τα χαμόγελα, για τις πλατείες, και για τα ποτήρια που τσουκρίζουμε.

Και όταν θα γράψεις στο γράμμα σου "θέλω απλά οι μέρες μου να είναι το ίδιο όμορφες με τώρα" θα ξέρεις πως για τις επόμενες γιορτές θα ανυπομονείς ακόμα πιο πολύ.

Όλα θα αλλάξουν, είναι βέβαιο αυτό.

Και αύριο το πρωί στις ειδήσεις θα ακούσουμε για εκείνο το θλιβερό γεγονός.

Και τα αστεία για την κρίση στο Internet θα πολλαπλασιάζονται.

Και θα χαθούμε, και θα ξαναβρεθούμε.

Θα ξεστολίσουμε, θα κάνουμε δίαιτα, θα περάσουμε εκείνο το μάθημα/ θα επιτύχουμε σε εκείνη τη δουλειά.

Θα φάμε την πιο αστεία τούμπα και θα ξανασηκωθούμε δυναμικά.

Θα θέτουμε στόχους και θα επιτυγχάνουμε μερικούς από αυτούς.

Θα βιώσουμε ολα εκείνα που περιμέναμε και ακόμα πιο πολλά από τα άλλα, που δεν τα περιμέναμε με τίποτα.

Θα περνάμε καλά, χωρίς να νιώθουμε πως πρέπει αναγκαστικά να κάνουμε κάποια λίστα και για φέτος.

"Ευχαριστώ" θα γράφουμε 365 φορές, θα κλείνουμε βιαστικά τον φάκελο και θα τρέχουμε να προλάβουμε μην κλείσει το ταχυδρομείο.