Home sweet home

Πρόσφατα διάβασα ενα απο εκείνα τα status στα social media που σου κανουν για βαρετα αλλά τελικά δεν είναι.
Κάποιος κάπου, μιλούσε για το σπίτι και το πώς αντιλαμβάνομαι εγώ ή το πως ερμηνεύεις εσύ τη σημασία αυτής της λεξης.

Για αλλους "σπίτι" είναι το μέρος που επιστρέφουν μετα απο μια κουραστική μέρα. Για αλλους είναι ο αχνιστος καφές, λίγη μουσική και η απόλυτη ηρεμία.

Για αλλους είναι η εκπλήρωση των πιο τρελών τους επιθυμιών, όπως ενα ταξίδι, δημιουργικές εκλάμψεις, επιβραβευση για τον κόπο τους.

Για μερικούς είναι ο τροπος που ζουν. Οι συνήθειες,  ή οι αλλαγές. Μια καθημερινότητα ποιοτική, που τους εκφράζει και τους ταιριάζει.

Υπαρχουν πολλοί που βρίσκουν το σπίτι τους σε μια νέα αγκαλιά και αρκετοί που παντα είχαν αυτή την αγκαλιά και μετά διαπίστωσαν οτι είναι το σπίτι τους.

Είναι και εκείνοι που "σπίτι" ονομάζουν το μέρος ή τους ανθρώπους, ή τις συνήθειες μέσα στις οποίες νιώθουν οικεία, άνετα.

Αλλοι, σπίτι αποκαλούν μια στάση ζωής, ενα χαμόγελο που ποτε δε σβήνει.  Ακόμα και αν δεν είναι το δικό τους.

Εκδοχές για το τί είναι "σπίτι " τελικά υπαρχουν πολλές. Ακόμα πιο πολλές είναι οι ερμηνείες για το αν κάποιος είναι καλά μέσα σε αυτό, χωρίς να γνωρίζει κανείς αν τελικά είναι πλήρης. Αν συμβιβάζεται, αν φταίει για κάτι, αν εφταιξαν οι συγκυρίες, αν δεν έφταιξε κανεις και όλα τελικά είναι πολύ καλά αν και όχι εντυπωσιακά, αν είναι και καλά και εντυπωσιακά.

Οποια και αν είναι το όνειρά σου απόψε, οποίες επιθυμίες και αν έχεις, ο, τι και αν σε απασχολεί και δεν μπορείς να κλεισεις μάτι, θα σου χαρισω μονο μια μικρή ευχή :
Κάποτε να βρεις το σπίτι σου.
Και μαζί του, να μην νιώθεις ποτέ μόνος.

Ενα αστέρι πέφτει, ενα τραγούδι χωρίς λογια ακούγεται στο βάθος και κάποιος, κάπου, κάποτε γράφει για το σπίτι.

Χαλακια γράφουν "home sweet home", πόρτες κλείνουν καλά και πόρτες ανοίγονται διάπλατα.

Ευχές ακούγονται και ευχές παραμένουν όπως είναι, καθώς εσύ και εγώ πλησιάζουμε σπίτι, ενα βράδυ σαν το αποψινο.