Φύλαγε τα ρούχα σου, αλλά έχε να ντυθείς.

"Για τα περισσότερα από τα προβλήματά μας, φταίει η ίδια μας η σκέψη", διάβασα κάπου.
Ένα από τα προβλήματα που δημιουργούν οι πολύπλοκες δομές του μυαλού μας, είναι η αδυναμία να δείξουμε εμπιστοσύνη σε άτομα που την αξίζουν.

Αυτό συμβαίνει, είτε επειδή είμαστε ανασφαλείς από την φύση μας, είτε γιατί έχει τύχει να προδοθεί η καλή μας διάθεση στο παρελθόν.
Έτσι, καταλήγουμε να συμπεριφερόμαστε παράλογα, να φοβόμαστε και την σκιά μας, να δημιουργούμε νέα προβλήματα από την αρχή, εκεί που δεν υπάρχουν.
Δε λέω, "φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά", έλεγε πάντα η γιαγιά μου.

Ωστόσο, άλλο "φύλαγε", άλλο "σταμάτα να ντύνεσαι, γιατί όλα σου τα ρούχα βρίσκονται κλειδαμπαρωμένα στην βαλίτσα"!
Θέλω να πω, καλό είναι να ανησυχούμε σε μια προσπάθεια να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, όμως, πώς να ζήσουμε τις ωραίες στιγμές με όλη μας την ψυχή, όταν, ενώ μάς συμβαίνουν όμορφα πράγματα, η σκέψη μας πλάθει σενάρια;

Πράγματι, υπάρχουν και άνθρωποι που θα μάς πληγώσουν, ή καταστάσεις που θα μάς απογοητεύσουν.
Είναι αναπόφευκτο, κάποια στιγμή θα έρθουν και τα άσχημα, ακόμα και αν είσαι ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο.
Ωστόσο, όταν έχεις την καλή διάθεση να εμπιστευτείς ανθρώπους που το αξίζουν, δεν έχεις κάτι να χάσεις.

Και αν πληγωθεί ο εγωισμός σου, θα ξέρεις πως τουλάχιστον προσπάθησες για κάτι που άξιζε.
Είχες περισσότερα να κερδίσεις, παρά να χάσεις.
Γιατί δεν ζούμε για τον εγωισμό, αλλά για τις στιγμές.

Και, αν η εμπιστοσύνη σου προδοθεί επανειλημμένα, τότε μόνο σημαίνει πως δεν αξίζει να την σκορπίζεις άσκοπα, σε άτομα που δεν νοιάζονται για τον χρόνο, την υπομονή σου και τις καλές σου προθέσεις.

Τελικά όμως, και πάλι κερδισμένη-ος θα έχεις βγει.
Γιατί είναι προτιμότερο να μαθαίνεις ανθρώπους και συμπεριφορές από το να ζεις σε έναν φανταστικό κόσμο που προκύπτει από τον φόβο.

Όπως και να το δεις τελικά, αξιζει τουλάχιστον να προσπαθήσεις να εμπιστευτείς, και ας βγεις χαμένος-η στο τέλος.

Τα σενάρια καλύτερα να τα γράφεις και να τα κάνεις μια μέρα ταινία.