Μια φορά και έναν καιρό.

Οι μεγάλοι έρωτες, είναι σαν τα παραμύθια.
Όσο τους ζεις, πιστεύεις πως είναι ό,τι πάντα ονειρευόσουν, μα έχουν αρχή, μέση και τέλος.
Και ειδικά αυτό το τελευταίο, το "τέλος" μπορεί να τους κάνει να φαίνονται λιγότερο σημαντικοί στα μάτια του κόσμου.

"Μην πιστεύεις σε παραμύθια!"
"Παραμυθιάστηκε!"
"Παραμυθοποιός".
Όλα αυτά τα έχουμε συνδέσει με το ψέμα, το μη αληθινό.
Έτσι και οι έρωτες αυτοί, για κάποιο λόγο έφτασαν στον επίλογό τους και θεωρήθηκαν.... παραμύθια!
Τί να τα κάνουμε τα παραμύθια όσο υπάρχει η πραγματικότητα;
Να ταξιδέψουμε σε πτυχές της επιθυμίας μας που δεν είχαμε γνωρίσει, να αποκομίσουμε νέες και μοναδικές εμπειρίες, να τολμήσουμε να ονειρευτούμε το απραγματοποίητο.
Να γίνουμε για λίγο παιδιά και να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας ενώ παραμυθιάζεται.
Και αν κάπου τελειώνουν, τί έγινε;

Και τα μεγάλα παραμύθια και οι μεγάλοι έρωτες, ακόμα και αν δεν κρατούν για πάντα, κάνουν τον κόσμο ομορφότερο.
Επειδή μας επιτρέπουν να ζήσουμε μέσα στο όνειρο.
Και ας κρατήσει όσο χρόνο χρειάζεται ένα πετραδάκι όταν σκάει στο κύμα.

Το παραμύθι και ο έρωτας δεν είναι το ψέμα που φτιάχνουμε για να αντισταθούμε στην αλήθεια, αλλά η αλήθεια όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς, ανεξαρτήτως λογικών επιχειρημάτων, βασιζόμενοι στα συναισθήματα και στην ανάγκη μας να τα εκφράσουμε.
Γιατί, αν το καλοσκεφτείς, δεν υπάρχει κάτι το εξωπραγματικό στα συναισθήματα, είναι στην φύση μας να νιώθουμε και να επιδιώκουμε να κρατήσουμε στην ζωή μας αυτό το κάτι που μάς έκανε κάποτε να βρεθούμε στα σύννεφα πατώντας στην Γη.

Θυμάμαι ακόμα το αγαπημένο μου παραμύθι. Με έκανε να γελάω, να ενθουσιάζομαι, να γεμίζω με χρώμα. Το διάβαζα, το ξαναδιάβαζα, μέχρι που κάποιος μού είπε "Μεγάλωσες τώρα, άστα αυτά!".
Μεγαλώνουμε. Και οι ανάγκες μας απομακρύνονται από το παραμύθιασμα.
Και τώρα τί; Παύουμε να παραμυθιαζόμαστε;
Περνάμε στο στάδιο του συμβιβασμού και της λογικής, μακριά από συναισθηματισμούς, όνειρα και ταξίδια;
Χμ. Θλιβερό σενάριο.

Το ότι μεγαλώνεις, δεν σημαίνει ότι απομακρύνεσαι από τους δυνατούς έρωτες και από τα παραμύθια.
Ίσως όμως και να σημαίνει πως πετάς στα σύννεφα βλέποντας ταυτόχρονα τί συμβαίνει στην πεζή καθημερινότητα. Και κάνεις την τελευταία πιο όμορφη, ίσως...... φέρνοντας τα σύννεφα στο παράθυρό σου!

Όσο για τα παραμύθια, μπορεί πάντα να έχουν ένα τέλος, όμως τα αγαπημένα μας θα τα θυμόμαστε και θα κρυφογελάμε κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, κάπου εκεί στα αστέρια.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.