Το κουτί με τους μαρκαδόρους.

Όταν ήμασταν παιδιά, η πιο μεγάλη μας χαρά ήταν ένα πακέτο μαρκαδόροι. Ζωγραφίζαμε μέχρι να πονέσουν τα χέρια μας και μέχρι να τρυπήσει το χαρτί από το πολύ μελάνι.

Μεγαλώνοντας, ξεχάσαμε τί είναι μαρκαδόρος και ζωγραφιά, ή τί είναι ράδιο και κασέτα(ναι ναι τις προλάβαμε και αυτές!) και, καθώς μάθαμε πώς να εκπληρώνουμε τις διάφορες επιθυμίες μας, αρχίσαμε να ζητάμε όλο και περισσότερα.

Προσπαθήσαμε σκληρά για να τα κατακτήσουμε και μπράβο μας.

Γκρινιάξαμε πολύ για να τα ευχόμαστε ακόμα με λαχτάρα και πάλι μπράβο μας.

Το ζήτημα δεν είναι αν έχουμε ή αν δεν έχουμε εκπληρώσει τις ευχές μας, το πρόβλημα είναι πως, κάπου στην πορεία αλλάξαμε προσανατολισμό όσον αφορά το τί τελικά είναι σημαντικό για εμάς, και γιατί αυτό είναι τελικά τόσο σημαντικό.

Είναι περισσότερο αναγκαίο το να γίνεις στέλεχος εταιρίας απο το να κάνεις μια βουτιά στην θάλασσα;
Είναι πιο πολύτιμο το να γίνεις πλούσιος από το να αγκαλιάσεις τον σκύλο σου;
Μήπως είναι πιο σημαντικό να έχεις μια διαβόητη εντός και εκτός internet σχέση, από το να μαθαίνεις να αγαπάς;
Είναι τόση η σημασία του να έχεις κάθε μήνα σταθερό μισθό , ώστε αν απολυθείς να μην είσαι ικανός να ζήσεις καλλιεργώντας, χτίζοντας και αγκαλιάζοντας;
Αλήθεια, είναι τόση η αξία του να πας στο Παρίσι που το πάρκο της γειτονιάς σου σού φαίνεται γελοίο; Για δοκίμασε να βγεις μια βόλτα!

Δεν λέω να μην βάζουμε στόχους και να μην τους κηνυγάμε!
Απλά, όταν δεν τα καταφέρνουμε, ας πούμε ένα "εγώ προσπάθησα" και ας σχεδιάσουμε τις εναλλακτικές μας. Και, αν ούτε και από αυτές έχει, ποιός σκοτίζεται;
Παίρνουμε τους μαρκαδόρους και δημιουργούμε. Τόσο απλό.
Μέχρι να ξαναπροσπαθήσεις. Όχι γιατί κάτι σού λείπει, απλά γιατί θες πολύ να κατακτήσεις και αυτή την εμπειρία!

Γιατί πολλοί από εμάς έχουμε την συνεχή πεποίθηση πως κάτι λείπει. Συνέχεια το αίσθημα της έλλειψης, μέχρι να αποκτήσουμε αυτό που θέλαμε και μετά να μάς λείπει κάτι άλλο.
Άνθρωποι ανικανοποίητοι και μη- ολιγαρκείς.
Αντί για ανθρώπους ευχαριστημένους που κάθονται στο γρασίδι και απολαμβάνουν τον καλοκαιρινό ήλιο.



Είσαι εδώ.
Μπορείς να σχεδιάσεις, μπορείς να γελάσεις, μπορείς να ηρεμήσεις.
Αρκεί να το επιλέξεις.
Γιατί επιλογή είναι το να νιώθεις πως δεν σού λείπει τίποτα, τα έχεις όλα και είναι μέσα στην καρδιά σου.
Και μέσα σε εκείνο το κουτί με τους μαρκαδόρους που, πολλές φορές αρκεί για να είσαι ευτυχισμένος.