''Μια αδιόρθωτη φλύαρη--Η κυρία Παρλαπίπα κάνει πάντα πα πα πα''
Αγαπητή Κίτυ,
Ολόκληρηη Πέμπτη τάξη τρέμει περιμένοντας το συμβούλιο των καθηγητών.Οι μισοί μαθητές περνούν τον καιρό τους βάζοντας στοιχήματα για το ποιοί ή ποιές θα περάσουν.Οι δύο γείτονές μας,ο Βιμ καιο Ζακ,που στοιχημάτισαν ο ένας εναντίον του άλλου όλο τους το κεφάλαιο των διακοπών, μάς κανουν να αρρωσταίνουμε από τα γέλια,τη Μπι ντε Ζόνγκ και εμένα. Από το πρωί ως το βράδυ δεν ακούς άλλο από το : ''Θα περάσεις;" ,"Όχι","Ναι". Ούτε τα βλέμματα της Μπι,που ικετεύουν για ησυχία,ούτε οι δικοί μου παροξυσμοί οργής μπορούν να καλμάρουν αυτούς τους δύο δαιμονισμένους.
Κατά την γνώμη μου,το ένα τέταρτο της τάξης μας θα 'πρεπε να απορριφθεί,με τα τούβλα που βρίσκονται εκεί μέσα,αλλά οι καθηγητές είναι οι πιο ιδιότροποι άνθρωποι του κόσμου.Ίσως,για μια φορά,να φανούν ιδιότροποι από την σωστή άποψη.
Για τις φίλες μου και εμένα δεν φοβάμαι πολύ,πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε.Για τον εαυτό μου δεν είμαι και τόσο σίγουρη στα μαθηματικά.Όπως και να 'χει δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο παρά να περιμένουμε.Στο μεταξύ έχουμε την ευκαιρία να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλο.
Συνεννοούμαι αρκετά καλά με τους καθηγητές μου-εννέα συνολικά,εφτά άνδρες και δύο γυναίκες.
Ογηραιός κύριος Κέπλερ,καθηγητής των μαθηματικών,ήταν πολύ στενοχωρημένος μαζί μου για κάμποσο καιρό,γιατί φλυαρούσα πολύ στο μάθημα.Μού σύστηνε κατ' επανάληψη να είμαι προσεκτική,ώσπου στο τέλος με τιμώρησε.Υποχρεώθηκα να γράψω ένα δοκίμιο με θέμα "Μία φλύαρη γυναίκα". Μία φλύαρη γυναίκα!!Αλήθεια,τί μπορούσε να γράψει κανείς πάνω σ' αυτό;;Ας είναι,θα σκεφτόμουν αργότερα.Αφού το σημείωσα στο πρόχειρό μου,προσπάθησα να καθίσω ήσυχη.
Το βράδυ,στο σπίτι,αφού ετοίμασα όλα μου τα μαθήματα,το μάτι μου έπεσε στην σημείωση με το θέμα της τιμωρίας.Άρχισα να συλλογιέμαι δαγκώνοντας την άκρη του στυλογράφου μου.Ασφαλώς μπορούσα,Γράφοντας μεγάλα γράμματα και αραιώνοντας τις λέξεις όσο γινόταν περισσότερο,να αραδιάσω μερικές ιδέες στις καθορισμένες σελίδες.Ήταν το πιο εύκολο πράγμα.Εκέινο που δυσκολευόμουν να βρω,ήταν το επιχείρημα που θα αποδείκνυε την αναγκαιότητα της "πάρλας".Σκέφτηκα ακόμη και-"εύρηκα!".Τί ικανοποίηση,να γεμίσω τρεις σελίδες χωρίς πολύ κόπο!Επιχείρημα: η φλυαρία είναι ένα γυναικείο ελάττωμα,που θα έβαζα τα δυνατά μου να το διορθώσω λίγο, δίχως πάντως να μπορώ να το κόψω εντελώς, γιατί και η μητέρα μου μιλά όσο και εγώ,για να μην πω περισσότερο!Κατά συνέπεια δν μπορώνα κάνω μεγάλα πράγματα ,μιας και πρόκειται για κληρονομικό ελάττωμα.
Το επιχείρημά μου έκανε τον κύριο Κέπλερ να γελάσει με την καρδιά του, μα όταν στο επόμενο μάθημα επανέλαβα την φλυαρία μου, μού επέβαλλε μία δεύτερη τιμωρία. Θέμα:"Μία αδιόρθωτη φλύαρη" . Έκανα αυτό που έπρεπε. Εξάλλου,ο κύριος Κέπλερ δεν είχε λόγους να παραπονεθεί στα δύο επόμενα μαθήματα. Στο τρίτο όμως,το παράκανα.
-Άννα,θα σάς επιβάλλω ακόμα μία τιμωρία για την φλυαρία σας.Το θέμα της θα είναι ''Η Κυρία παρλαπίπα λέει πάντα πα πα πα''.
Έσκασαν όλοι στα γέλια.Άρχισα και εγώ να γεώ μαζί τους-τί άλλο μπορούσα να κάνω άλλωστε;
Όμως ήξερα πως η φαντασία μου είχε εξαντληθεί πάνω σ' αυτό το θέμα.Έπρεπε να βρω κάτι,οπωσδήποτε κάτι και μάλιστα πρωτότυπο. Η τύχη με βοήθησε. Η φίλη μου η Σάνε, που ήταν καλή ποιήτρια, μού πρόσφερε τιςυπηρεσίες της για να συντάξω το δοκίμιο σε στίχους από την αρχή ως το τέλος.Ένιωθα πραγματική αγαλλίαση. Ο Κέπλερ ήθελε να με κατατροπώσει. Ε λοιπόν,θα τον εκδικιόμουν, κατατροπώνοντάς τον εγώ.
Το δοκίμιο σε στίχους, ήτανπολύ επιτυχημένο και υπέροχο.Επρόκειτο για μία πάπια μητέρα και ένανκύκνο πατέρα,με τα τρία μικρά τους παπάκια.Αυτά τα παπάκια, ο πατέρας τους τα δάγκωσεστο λαιμό και τα έπνιξε γιατί τον είχαν παραζαλίσει κάνοντας "πα πα πα". Για καλή μου τύχη, το αστείο άρεσε στον ευαίσθητο Κέπλερ.Διάβασε το δοκίμιο στην τάξη μας και σε πολλές άλλες, με ευνοϊκά σχόλια. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα..
Ύστερα απ' αυτό το γεγονός δεν τιμωρήθηκα ξανά για φλυαρία.Αντίθετα,ο Κέπλερ είναι πάντα ο πρώτος που θα πει ένα αστείο σχετικά με αυτό το θέμα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου