Χωρίσαμε

Χωρίσαμε.

Με τους εργοδότες που εφευρίσκουν νέους όρους βολικούς για την τσέπη τους και τους ανακοινώνουν και τελευταία στιγμή.

Με τις παράνομες δήθεν νόμιμες εταιρείες που σε παίρνουν δοκιμαστικό και στο τέλος σου κρατάνε τα (πολλά) χρωστούμενα, μέρες δουλειάς.

Με εκείνον τον φίλο που δεν σεβάστηκε τα τρία χρόνια φιλίας και τόλμησε να βάλει χέρι.

Με την τοξική σχέση που παρίστανε ότι ενδιαφέρεται αλλά σκοπός του ήταν να γίνεται το δικό του ακόμα και αν το άλλο άτομο υπέφερε.

Με τον έρωτα που στεκόταν στο μεταίχμιο ερωτικής συναναστροφής και φιλίας και στο τέλος την έπεσε στην κολλητή.

Με τους φίλους που έθαβαν πίσω από την πλάτη χωρίς για μια στιγμή να ρωτήσουν πως έχουν στα αλήθεια τα πράγματα, για θέματα που δεν τους αφορούσαν και παρέμειναν ψεύτικοι για χρόνια.

Με τους γνωστούς που έδιναν ελεημοσύνη και λύσεις χωρίς καν να υπάρχει πρόβλημα.

Με τις ψυχοπαθειες τις κοινωνικές και με τους ρόλους "μαξιλαράκι εκτόνωσης".

Με τους πολέμους με την μάσκα ειρηνοφάνειας.

Με τις απαιτήσεις για επικοινωνιακές δεξιότητες με το πρόσημο της οργανωσιακής αποτυχίας.

Με τις συζητήσεις που ο άλλος κοιτάζει το ταβάνι.

Με τις πρακτικές και με τα ανθρωποκυνηγητά των 5€.

Με τα "βεβαίως, δίκιο έχετε (που είστε τόσο μαλακας)".

Με τα νορμάλ και τα ηθικά.

Με αναμνήσεις που πια δεν είχαν καμία επίδραση.

Με τις αρλούμπες ιδεολογίες.

Με την ψήφο της βόλεψης.

Με τις υπερωρίες τις απλήρωτες.

Με τα ένσημα τα μισά.

Με τις πλαστικές συσκευασίες.

Με τα σκουπίδια.

Με το να βρίσκουμε πάντα ποιος έχει δίκιο αντί να πρεσβεύουμε με πράξεις το δίκιο.

Με τη βία.

Χωρίσαμε. Έτσι είπε και περπάτησε μόνη σε έναν δρόμο ελευθερίας και συντροφικότητας εξ αποστάσεως που είχε μια κάποια προοπτική γιατί ήταν αληθινή. 

Μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Καλό βράδυ ✨