Νωρίς
Είναι νωρίς, οφείλω στον εαυτό μου, στην κοινωνία, στον καλύτερο κόσμο που εγώ και άλλοι λίγοι οραματιστήκαμε, να φορέσω ένα χαμόγελο, να εφοδιαστώ με λίγες όμορφες κουβέντες και να βγω, για να επικοινωνήσω.
Εύχομαι να μην συναντήσω πάλι αυτιά που δεν καταλαβαίνουν, ματιά που κοίταξαν αλλά δεν είδαν, χειρονομίες ποταπούς, ψυχογενούς πλάνης, που επιχειρεί να αλλάξει την αληθινή τάξη των πραγμάτων και να δημιουργήσει μια νέα δικιά της.
Να βγω θέλω, αλλά δεν θέλω να έρθω αντιμέτωπη με την κακεντρέχεια όσων φθονούν όσα δεν τόλμησαν ποτέ τους να κατακτήσουν, ή έστω να προσπαθήσουν για αυτή τη μικρή, σχεδόν μηδαμινή νότα μιας σύνθεσης ευτυχούς συγκυρίας.
Καθημερινής.
Μουσική γνησίων συναισθημάτων και στόχων. Πήγα να γράψω στίχων. Αυτά έχουν οι αυτόματες διορθώσεις της σύγχρονης εποχής.
Και στίχων, ναι.
Θέλει να είσαι τολμηρός για να βγεις. Να αγγίξεις το πιάνο, να κρατήσεις καλά τα ακουστικά, να απολαύσεις την μουσική που έχεις μέσα σου και κανενός η αλλοπρόσαλλη παραποιημένη ερμηνεία δεν μπορεί να αλλοιώσει.
Δε θες να συναντήσεις και σήμερα τα πρέπει, τα μη, τα δεν.
Έτσι αρπάζεις από το τραπέζι μερικά "θέλω", "έχω", "αγαπώ".
Τα κλειδιά να μην ξεχάσεις.
Έτοιμοι; Πάμε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου