Με το prestige του αναγνώστη.

"Σπουδαίο πράγμα η ελευθερία", έγραφε σε εκείνο το βαθυστόχαστο κείμενο ο φημισμένος συγγραφέας.
Stop. Η ελευθερία ποιού;
Η δικη μου, η δική σου η η δική του;Γιατι όταν πράττω όπως μου αρέσει τον ενοχλω. Όταν κινείσαι με ανεση, τον εκνευρίζεις.
Φταιει αυτός,θα μου πεις. Είναι παράξενος. Ας φτιάξουμε λοιπόν εναντίον του μια κλίκα αναρχίας. Η μηπως να την λέμε "επανάσταση"; Ναι,κάπως έτσι το είχε πει και ο συγγραφέας.

Και ήρθε μετά αυτός και είπε τη λέξη που ήθελες να ακούσεις και συμμαχησατε. Και μόλις φώναξα: "Επαναστατώ, δεν θέλω κάθε φορά που συμφωνείτε να στρέφεστε εναντίον μου!" με αρχίσατε στις επίσημες χυδαιολογιες- αναγνώστες βλέπεις, του γνωστού συγγραφέα.
Και μετά εκείνος ήρθε και με βρήκε και μου είπε πως η ελευθερία σου τον ενοχλεί.

Να χαμογελάμε βρε παιδί μου, αλλά όχι υπερβολικά πολύ,μη μας πούνε και χαζούς.
Να τραγουδάμε, αν δεν είμαστε φαλτσοι.
Να φοράμε σκούφο το χειμώνα ,αλλά να προσέχουμε, μην είναι πολύ σκούρος και μας πουν κουκουλοφόρους αναρχικούς.
Τί; Μήπως δεν είμαστε;
Και τότε γιατί συνεχώς επαναστατούμε;
Να φοράς ροζ, μόνο αν είσαι κοριτσι.
Αν είσαι αγόρι να μην παίζεις με μωρα- τι, να γίνεις στο μέλλον καλός πατέρας και να έχουμε προβλήματα;
" Και ο ΚΟΣΜΟΣ τι θα πει;",με ρωτούσε αυτός.
Ωχ ναι ναι, τον κοσμο.

Τον είχα ξεχάσει τον κόσμο. Νομιζα πως εδώ στο κουτί μας μέσα, υπήρχαμε μόνο εγώ,εσύ και αυτός.
Αυτούς, τους είχα ξεχάσει.
Και βγήκα να τους συναντήσω, και δώστου οι πολλαπλασιασμοί, δώστου οι προσθαφαιρέσεις, οι διαιρέσεις και κάτι άλλα που δεν τα αναγνωριζα, γιατί είμαι μόνο επικριτής με το prestige του αναγνώστη.
Η μήπως..."Επαναστάτης";

Και τελικά, το κεφάλι μας έγινε καζάνι, η ελευθερία μας φυλακή, τα λόγια μας αμπελοφιλοσοφιες και η συνύπαρξη μας σκόνη.
Μέχρι που διαπιστώσαμε πως η ελευθερία ξεκινά από μια λέξη που τη λένε (αυτο-)σεβασμό.
Αλλά ο συγγραφέας όλα αυτά τα έχει σε άλλο κεφάλαιο ,και μερικοί.... Απλώς βαρέθηκαν να τα διαβάσουν.