Εκδρομές.

Με αφορμή τον ήλιο που είναι πιο λαμπερός, τη θάλασσα που είναι πιο τιρκουάζ και την άμμο που σε καλεί να την περπατήσεις, τις καλοκαιρινές αυτές μέρες σχεδόν όλοι μας σκεφτόμαστε τί ωραία που θα ήταν να πηγαίναμε μία εκδρομή.

Αναπολούμε τα παιδικά ανέμελα χρόνια, είτε καθισμένοι σε ένα γραφείο μπροστά από  έναν υπολογιστή, είτε σκουπίζοντας, είτε μαγειρεύοντας, είτε πουλώντας. "Άλλες εποχές" λέμε.

Και όμως, αν διαθέσουμε τον λίγο ελεύθερό μας χρόνο σε μία εξόρμηση στην πιο κοντινή παραλία, θα λέμε πως ζήσαμε, πως καταλάβαμε καλοκαίρι.

Είναι δύσκολο να βάλεις τα αέρινά σου και να πεις πως "τώρα χαλάρωσα". Πρέπει να διαθέσεις όρεξη, πιθανώς δύναμη για κουβάλημα, καλή παρέα και πρωτίστως, να αποβάλεις τα άγχη της καθημερινότητας.
Είτε πας διακοπές, είτε μια μονοήμερη, είτε για camping, είτε μια απλή βόλτα, όταν σκέφτεσαι "χμ, δεν πλήρωσα τη δεη γαμώτο", "Εκείνο το project πότε θα το ολοκληρώσω?" , "λες η Μαρία να τελειώσει σωστά τη δουλειά που έμεινε?" , "Μήπως άφησα ανοιχτό τον θερμοσίφωνα?" , είσαι με το ένα πόδι εδώ και με το άλλο εκεί.

Είναι εξίσου δύσκολο το να σταματήσεις να σκέφτεσαι τί θα πάει στραβά.
"Και αν έχει μυρμήγκια κοντά στην σκηνή?" , "Και αν το φαγητό δεν είναι καλό?" , "Και αν δεν γίνει μόνο το δικό μου?". Ουφ.

Για να είναι μια εκδρομή ανάλαφρη  γεμάτη αλάτι, αντιηλιακό και βήματα στην ακροθαλασσιά θέλει πάνω απ' όλα να παριστάνεις πως δεν υπάρχουν έγνοιες.
Ακόμα και αν υπάρχουν, θα την βρεις τη λύση αφού σε γεμίσεις με ενέργεια, όρεξη και υπέροχες αναμνήσεις.
Με ανεμελιά.
Με μια τόση δα πινελιά από παιδικά χρόνια. Από κουτσό. καρπούζι και λασπισμένες ζωγραφιές.
Από αγκαλιές στο κύμα, παιχνίδια στη θάλασσα και πολλά, πάρα πολλά όνειρα.

Και τη στιγμή που θα ξανακαθίσεις στο γραφείο, ή που θα ξαναπιάσεις τη σκούπα σου, θα πεις "τώρα δουλεύουμε!" με όρεξη.
Θα αναπολήσεις εκείνη την εκδρομή, όμως θα πεις πως τα κατάφερες, πως δεν άφησες τις σκοτούρες να σε επηρεάσουν.

Γιατί τελικά αυτό θα πει εκδρομή.
Να μην αφήνεις τις έγνοιες, την κακή διάθεση, το κινητό σου με τα νέα για όσα άφησες για λίγο πίσω, να σε επηρεάσουν. Με τον δικό σου τρόπο και τις δικές σου δυνατότητες, να ξεφεύγεις. Αν σε βοηθάει και το ειδυλλιακό τοπίο, τόσο το καλύτερο.

Και ας ήταν μόνο ένα απόγευμα (ή δύο ή τρία αν μπορείς).
Θα έχεις αφήσει το καλοκαίρι να σε παρασύρει στην μαγεία του, τις στιγμές να αποτυπωθούν στην μνήμη σου.
Έτσι, για να μην γκρινιάζεις μέχρι του χρόνου.